وابستگان رژیم جمهوری اسلامی مجلس را “خانه ملت” می نامند. این نه خانه ملت، بلکه خانه مزدورانی است که از صافی های تنگ و محدود نظارتی رژیم گذشته اند و کارشان تنها تایید اراده بیت رهبری نظام است.
در اوضاع و احوال کنونی جامعه ایران بویژه بعد از خیزش های مردمی در دی و آبان ماه، این نوع فریبکاری و عوامفریبی ها، رنگ باخته تر از همیشه است. اینک نه آنانی که گزینشی و در راستای منافع این رژیم برای نشستن در این “خانه نکبت” کاندید می شوند و جایگاه خود را در همدستی با جانیان رژیم تثبیت می کنند، بلکه آنهایی هم که با هر انگیزه ای به این مضحکه و بازارگرمی، با رای دادن و یا حتی به قول بعضی ها با “رای سفید”، پای صندوق های خون آلود رژیم می روند، قاتلان فرزندان مردم محروم و تهیدست جامعه را تایید کرده اند.
اکنون سخن گفتن از “تحریم” هم، حق مطلب را در مقابل نمایش انتخاباتی رژیم ادا نمی کند، چرا که این کلمه “اعتراضی” به نوعی شکایت از ناعادلانه بودن قواعد بازی است و به نوعی این توهم را ایجاد می کند که اگر شرایط “دمکراتیکی” بر پروسه “انتخابات” های رژیم حاکم بود می شد تحریم نکرد، امری که با ساختار ولایتی و نظارتی و استبدادی رژیم اسلامی از روز اول همخوانی نداشته و ندارد.
شکوه و گله اصلاح طلبان حکومتی هم، دیگر توهم کسی را برنمی انگیزد، چون مردم آزادیخواه و حق طلب این را فهمیده اند که این نق زدن ها ربطی به ضایع شدن حقوقشان ندارد. دیگر جایی برای مانور سیاسی و عوامفریبی های اصلاح طلبان حکومتی که در نمایش های انتخاباتی مردم را در برابر گزینه “بد” و “بدتر” قرار می دادند، باقی نمانده است. در جریان خیزش های انقلابی دی ماه و آبان ماه، اصلاح طلبان حکومتی در توجیه سرکوب عریان علیه مردم بپا خاسته از جناح اصول گرا و فرماندهان سپاه هیچ کم نیاوردند.
اگر چه نمایشات انتحاباتی رژیم هیچگاه کوچکترین ربطی به حق رای و حق انتخاب آزادانه آحاد جامعه نداشته است، اما “انتخابات” این دوره مجلس در شرایطی صورت می گیرد که سران رژیم صدای پای انقلاب را شنیده اند و می خواهد از این رهگذر سهل تر آرایش جنگی به صفوف خود، برای مقابله با خطر انقلاب و سرکوب اعتراضات توده ای بدهند.
اگر مضحکه های انتخاباتی رژیم امر تازه ای نیست، اما این اولین بار است که رژیم بعد از خیزش توده ای و سراسری دی ماه ۹۶ و خیزش انقلابی آبان ۹۸ که هر کدام بیش از صد شهر ایران را در بر گرفتند، و بعد از فاجعه ساقط کردن هواپیمای مسافربری و کشتار انسان های بی دفاع و دروغ پردازی حول آن پای رأی گیری برای تجدید آرایش سیاسی جناح های حکومتی می رود. در این شرایط و در حالیکه شعار “نابود باد جمهوری اسلامی” خصلت نمای خیزش های اخیر بود، شرکت در این مضحکه پیوستن به صف وابستگان و مزدوران رژیم است. رفتن به پای صندوق های رأی با هر توجیه و بهانه ای که باشد به معنای مشروعیت دادن به این رژیم و جنایاتی است که انجام داده است.
در شرایطی توده های کارگر و زحمتکش و تهیدست جامعه دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، در شرایطی که زنان تحت ستم مضاعف در یک نظام مبتنی بر آپارتاید جنسیتی بسر می برند، در شرایطی که بحران اقتصادی و فقر و قلاکت در این جامعه به اوج خود رسیده است، در شرایطی که مادران جانباختگان و جنبش آزادیخواهی در ایران پرچم دادخواهی علیه این رژیم سفاک را برافراشته اند و دادخواهی را از مسیر مبارزه برای به زیر کشیدن این رژیم دنبال می کنند، با پیوستن به کارزار رسوا کردن مضحکه انتخاباتی مجلس شورای اسلامی، عزم قاطع خود را برای به زیر کشیدن رژیم سرمایه داری اسلامی نشان دهید. بیایید دست به دست هم مضحکه انتخابات مجلس یازدهم، این نمایش وقیحانه را، به یک شکست و رسوایی بزرگ برای رژیم جمهوری اسلامی تبدیل کنیم.
انتخاب واقعی کارگران و مردم تشنه آزادی در ایران سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و تحقق شعار نان، کار، آزادی و اداره شورابی است.
جهان امروز