اطلاعیه پایانی هشتمین
پلنوم کمیته مرکزی کومەلە
بە اطلاع میرساند که هشتمین پلنوم کمیته مرکزی کومەلە،منتخب کنگره هیجدهم، در روزهای شنبه و یکشننبه ۱۵و۱۶ شهریور ۱۴۰۴ برابر با ۶ و ۷ سپتامبر ۲۰۲۵ میلادی، باشرکت اعضاء کمیته مرکزی کومه له و حضور اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران، اعضاء کمیته خارج از کشورحزب و جمعی از کادرهای حزبی برگزارگردید.
پلنوم با سرود انترناسیونال و یک دقیقه سکوت به یاد جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم، کار خود را آغازکرد. دستور جلسات این پلنوم عبارت بودند از:
گزارش سیاسی و تشکیلاتی کمیته رهبری به پلنوم، سیاست در قبال أحزاب و سازمانهای سیاسی و مسلح در کردستان ، تعیین تاریخ برگزاری کنگره ۱۹،رسیدگی به قرارها و پیشنهادهای رسیده ،تقسیم کاردرونی و سازماندهی ارگانهای مرکزی کومه له.
گزارش سیاسی شامل نگاهی به مهمترین تحولات منطقه، روندهای اصلی در اوضاع سیاسی ایران، اوضاع سیاسی کردستان، اولویتهای این دوره فعالیت سیاسی و تشکیلاتی کومەلەبود.
گزارش سیاسی بر نکات زیر تاکید داشت:
جامعه ایران آبستن تحول است و کشاکشهای سیاسی و طبقاتی روزمره ای که امروز در بطن این جامعه و نیز در سطوح بالای قدرت در جریان است، در آینده نه چندان دوری به نبرد نهایی و تعیین کننده برای تعیین تکلیف آینده سیاسی ایران منجر خواهد شد.
جمهوری اسلامی در موقعیت نه جنگ و نه صلح با اسرائیل و آمریکا قرار دارد. هیئت حاکمه پس از جنگ ۱۲ روزه حکومت دچار آشفتگی آشکاری شده است. مراکز تصمیم گیری چند پارچه شده اند. مقامات در سطح علنی خط همدیگر را نمی خوانند. استراتژی بقا برای خود رژیم هم روشن نیست. شوک ناشی از نفوذ گسترده دستگاه اطلاعاتی اسرائیل در سطوح بالای حکومتی، مقامات رژیم را وحشتزده و هراسان کرده است.
در سطح جامعه مردم به تدریج از شرایط ناشی از جنگ دوازده روزه خارج می شوند. حرکت های اعتراضی با محوریت نان و کار و معیشت از تو شروع شده اند و گسترش می یابند. کارگران و اکثریت مردم در دشوار ترین دوره حیات خود به سر می برند. لیست طولانی از این شرایط دشوار می توان بر شمرد: رشد حاشیه نشینان محروم از کمترین خدمات شهری، افزایش جرم و بزهکاری، رشد کودکان کار، زباله گردی، کارتن خوابی، تن فروشی، ا اعتیاد، فزایش طلاق و خشونت خانگی، فروپاشی اخلاقی، کاهش امنیت اجتماعی و غیره. یکی از تلخ‌ترین نمونه‌های فقر در ایران، فروش اعضای بدن است. کم نیستند شمار کسانی که برای امرار معاش کلیه و یا دیگر أعضاء بدن خود را می فروشند و این خود به تنهائی نشان‌دهنده عمق این بحران است.
پلنوم سناریوهای احتمالی مختلف پیش رو را بررسی کرد:
اول، مذاکره با آمریکا: که اگر هم صورت بگیرد نتیجه عملی ان در بهترین حالت چیزی جز «سازش آبرومندانه» نمی تواند باشد. زیرا جمهوری اسلامی بعد از رویدادهی یکی پس از دیگری دو سال گذشته که فروپاشی نفوذ منطقه ای رژیم را در پی داشت و بویژه پس از جنگ ۱۲ روزه اهرمی برای اعمال فشار به منظور کسب امتیاز از آمریکا در دست ندارد. اما قبول خواسته های آمریکا و اسرائیل به احتمال بسیار قوی تغییر رهبری را در پی خواهد داشت.
دوم، ادامه سرسختی و تلاش برای بازسازی نیروها و تجهیزات، چنین سیاستی بدون شک به جنگی بمراتب ویرانگر تر و شکستی سخت‌تر منجر خواهد شد. اما سرانجام هر جنگی غالبا به مذاکره منتهی خواهد شد. مذاکره ای که این بار شرایط به مراتب دشوار تری را به جمهوری اسلامی تحمیل خواهد کرد. در این حالت نیز تغییرات چشمگیری در هیئت حاکمه ایران قابل پیش بینی است.
سوم، طرح‌های اصلاح‌طلبان برای عبور دادن جمهوری اسلامی از وضعیت فعلی بدون جنگ و انقلاب. در این زمینه طیف های مختلف اصلاح طلبانی حکومتی و یا رانده شده از قدرت، برنامه های مختلف را در دستور دارند. با آغاز فروپاشی رژیم این طیف از اصلاح طلبان ، همراه با الیگارشی اقتصادی سپاه پاسداران که در پشت پرده کمین کرده اند، برای مدتی موقت هم که شده است این ظرفیت را دارند که بدیلی برای وضعیت فعلی رژیم باشند.
چهارم، تداوم انقلاب زن، زندگی،آزادی در عرصه های مختلف که می تواند نهایتا به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی منحر گردد. پلنوم هفتم کمیته مرکزی در مورد نقش کۆمەڵە، سیاست و جهت گیریهای ما سخن گفته است و پلنوم هشتم نیز همان جهت گیریها را باردیگر مورد تاکید قرار داد.
در رابطه با کردستان، پلنوم بر این نظر بود که در صورت وقوع سناریوهای تضعیف دولت در مرکز ، دو سناریوی عمده محتمل است: اول، قرار گرفتن کردستان در موقعیتی انقلابی هزیمت نیروهای رژیم، قرار گرفتن اداره جامعه تحت کنترل نهادهای مردمی. رشد جامعه مدنی و حرکتهای آگاهانه ماههای اخیر در کردستان و از همه مهم تر تجربه انقلاب ژینا نشان داد، که در جامعه کردستان استعداد بالائی برای وقوع چنین سناریوئی وجود دارد. کومه له در این رابطه گسترش این جنبش مدنی و نشان دادن راه پیشروی آنرا رسالت خود در این دوره قرار داده است. سناریوی دوم، که نمی توان آنرا نادیده گرفت، میدان‌داری احزاب مسلح در غیاب جنبش توده ای در کردستان است. سیاست کومه له باید این باشد که وقوع چنین سناریوئی را که میتواند خطرناک باشد،از هم اکنون غیرممکن و یا خنثی سازد.
پلنوم تاکید نمود: در شرایط کنونی که زندگی طبقه کارگر و بخشهای وسیعی از زحمتکشان و محرومان امروز جامعه و حتی نسل آینده نیز در ایران در خطر تباهی قرار گرفته است، فقط با به راه انداختن یک جنبش مطالباتی نیرومند می توان جلوی این تباهی را گرفت. برای ایجاد یک جنبش نیرومند مطالباتی لازم است که مبارزات کنونی از حالت پراکندگی درآیند. لازم است مطالبات عاجل طبقه کارگر به امر همه کارگران شاغل و بیکار، زن و مرد و ماهر و غیرماهر، رسمی و غیر رسمی در سطح سراسری قرار گیرد. تحقق این امر در گرو گسترش ارتباطات موجود در بین فعالین کارگری در ابعاد سراسری است. با حضور و دخالت فعال در مبارزات جاری کارگران، با تقویت روح همبستگی طبقاتی در این مبارزات و دستیابی به یک افق روشن می توان توازن قوای طبقاتی را به نفع کارگران و مردم محروم تغییر داد و جنبش های اجتماعی را در موقعیت مناسب تری برای سازمانیابی و دستیابی به خواست هایش قرار داد.
پلنوم در ادامه مباحث خود ، تاریخ معینی را برای برگزاری نوزدهمین کنگره کومه‌له تعیین کرد.
پلنوم همچنین خطوط کلی سیاست همکاری با احزاب و نیروهای سیاسی کردستان را که در کنگره ۱۸ به تصویب رسیده بود، مورد تأکید مجدد قرار داد و وظایف معینی را برای پیشبرد عملی این سیاست در مقطع فعلی تعیین نمود.
در پایان کار پلنوم،ارگانهای مرکزی کومه له سازماندهی شدند و جایگاه هر کدام از رفقا در آنها مشخص گردید.
مقرر شد جزئیات خط مشی‌های مصوب در زمینه‌های مختلف، از طریق سمینارهای تخصصی تدقیق و به دستورالعمل‌های مشخص تبدیل گردد.
کمیته مرکزی کۆمەڵە
سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
۱۷ شهریور ۱۴۰۴
۸ سپتامبر ۲۰۲۵
