بیست و پنجم نوامبر، یاد آور تداوم مبارزه‌ی میلیون‌ها زن در سراسر جهان علیە ستم، تبعیض و خشونت نظام طبقاتی مردسالار است. این روز فراخوانی است، برای افشا و مبارزە با ساختارهایی کە خشونت را بر زنان تولید و بازتولید کردە و بطور سیستماتیک اعمال می‌کنند.
جهان زیر سلطە نئولیبرالیسم ازخشونت علیە انسان و طبیعت انباشتە شدە که خشونت علیە زنان بخشی از کارکرد این سیستم سیاسی و اقتصادی نظام طبقاتی مردسالار است، کە در اشکال گوناگون ستم وخشونت خانگی، دولتی و خشونت در جامعە علیە زنان اعمال و از آنان قربانی می‌گیرد. خشونت علیە زنان پدیدەای جهانی است. چرا کە در نظام حاکم بر جهان ستم بر زن جزئی لاینفک و ضروری از کارکرد آن است.
امروزە علیرغم مبارزە همەجانبە و گستردە در جهان علیە خشونت بر زنان، هر روز شاهد اخبار خشونت‌آمیز وسیعی در جامعە و خانە علیە زنان هستیم. وجود حکومتهای اسلامی در مقابل خواستەهای زنان بیش از پیش بە جنبش زنان خصلتی سیاسی بخشیدە است. چرا کە زنان با قدرت‌های سیاسی مردسالار و مذهبی روبرو هستند. خشونت در خانە و جامعە بطور گستردەای با پشتبانی این حکومتها اعمال می‌گردد. دولت و نهادهای وابستە بە آن زیر لوای فرهنگ و سنتهای مذهبی و عشیرەای مجرمین را تحت پیگرد قانونی قرار ندادە وآنان را مجازات نمی‌کنند.
بدیهی است کە عوامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بر زندگی افراد جامعە تاثیر بسزایی دارد. هرچە جامعە بیشتر در بحران اقتصادی، سیاسی و جنگ قرار بگیرد، طبقە حاکم برای بقای خود وبرقراری کنترل وضع موجود بیشتر دست بە روشهای سرکوبگرانە و خشونت‌آمیز می‌زند. همزمان هر اندازە خشونت در جامعە بیشتر شود زنان بیشر در معرض خشونت قرارمی‌گیرند. تازه‌ترین نمونه‌ی این موضوع را می‌توان در سودان، فلسطین و غزە، اُکراین، افغانستان و ایران مشاهده کرد.
خشونت خانگی علیە زنان از رایج‌ترین نوع خشونت بر زن است کە ازطریق مردان خانوادە اعمال میشود تا قدرت خودرا در خانوادە تثبیت کردە و از این طریق زن را مطیع و فرمانبر خود سازد. خشونت در خانه علیە زنان تنها بە خشونت فیزیکی محدود نمی‌شود. خشونت لفظی و توهین و تحقیر زنان کە از همان کودکی آغاز میشود تا محدودیتها در کار و تحصیل. وابستگی اقتصادی بە مرد خانە حتی درصورتی کە زن شغلی هم داشتە، قتلهای ناموسی، فروش دختران، کودک همسری، ازدواج اجباری، تجاوز در خانوادە و خودکشی و خودسوزی زنان از موارد مشخص خشونت خانگی هستند، کە مدام بە زنان آسیب می‌رساند و از میان آنان قربانی می‌گیرد.
زنان همچنان در جامعە مدام با خشونت مستقیم دولتی مانند حجاب اجباری، جداسازی جنسیتی، محدودیت درمعاشرت با مردانی که عضو خانواده نباشند در اماکن عمومی. شرکت در فعالیت‌های سیاسی و هنری دستگیری، شکنجه و زندان را برای آنها دربر دارد. همە این خشونتها مستقیم و غیر مستقیم تحت حمایت نظم موجود و قانون مردسالارانە و سیستم زن‌ستیز پیش می‌رود.
مبارزە برای لغو خشونت علیه زنان، مبارزەای همە جانبە و سازمان‌یافتە علیە کل سیستم خشونت‌طلب و استثمارگر زن‌ستیز است، کە با پشتیبانی سایر جنبش‌های آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در جامعە بە سرانجام خواهد رسید.
در ایران خوشبختانە جنبش زنان بیش از یک دهە است کە رو بە گسترش است و در خیزش‌های ٩٦ و ٩٨ مسیری سیاسی و تودەای بە خود گرفتە و در جنبش “زن، زندگی، آزادی” کە تحولات بزرگی در ساختار جنبش ضد استبدادی مردم ایران بوجود آورد، اوج گرفت. اکنون می‌توان گفت که با وجود همە سرکوب‌های شدید رژیم جمهوری اسلامی، مردم ایران و بخصوص زنان عزم خود را جزم کردە تا این‌بار برای همیشە خود را از چنگ این نظام دیکتاتور رها سازند. مطالبات و خواستەهایشان را هر چە بیشتر و بیشتر رادیکال‌تر بە پیش می‌برند و زنان علیە این نظام عصیان کردە و در مقابل قانون و نظم موجود به مبارزه برخاسته‌اند. موفقیت در این عرصه نیازمند مبارزه‌ای سازمان‌یافتە است که در آن همه‌ی اقشار ستم‌دیده‌ی جامعه بسیج شوند.
ما در این روز جهانی، ضمن گرامیداشت یاد همه زنانی که در راه آزادی جان باختند یا در زندان‌های رژیم به‌سر می‌برند بار دیگر بر ضرورت مبارزه‌ای سازمان‌یافته، آگاهانه و ریشه‌ای علیه تمامی اشکال خشونت ساختاری، فردی و اجتماعی علیه زنان تأکید می‌کنیم و بر این باور هستیم که مبارزه با خشونت علیه زنان بخشی جدایی‌ناپذیر از مبارزه برای برافکندن کل نظام ستمگر و برقراری جامعه‌ای برابر، آزاد و عادلانه است. تنها با تغییر بنیادین در ساختارهای قدرت و نابودی نظام طبقاتی مردسالار، می‌توان به رهایی واقعی زنان دست یافت.
کمیته خارج از کشور حزب کمونیست ایران
٢٢نوامبر
