٢۵نوامبر روز جهانیمبارزە با خشونت علیه زنان است. در همان حال روز گرامیداشتیاد و خاطرات میرابلها،سه خواهر تبعه جمهوری «دومینیکن» است، که توسط «رافائل تروخیلو» دیکتاتور نظامی حاکم بر این کشور در سال ١٩۶٠ قربانی شدند.اما به دو دلیل اساسی، روز ٢۵نوامبر بعنوان روز جهانی مبارزە با خشونت علیە زنان از حالت محلی و کشوری خارج و ابعاد جهانی و بینالمللی یافت:
اول: ورود گستردە زنان به بازار کار، تحصیل و فعالیتهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کە از نیاز ذاتی سرمایە به استثمار نیرو یکار ارزان و وسیع زنان در جهت انباشت سرمایه و سودورزی بیرحمانه آن ناشی می شود. ارتکاب خشونت فیزیکی، بخشی از این استثمار و بیرحمی اقتصادی است. دوم: بالا رفتن سطح اگاهی و مبارزە زنان در همه عرصەهای خانوادە ، محیط کار و جامعە است.
خشونت علیە زنان زخم چرکینی است کە به پشتوانه مناسبات طبقاتی مردسالار، با حمایت های بیدریغ مذهب بر پیکر نیمی از جامعە وارد می شود. طبق آمارهای در دسترس ٧٠ درصد زنان در جهان روزانه مورد خشونت قرار می گیرند. براساس اعلام رسمی سازمان بهداشت جهانی ،سالانه۲۰۰میلیون کودک دختر ۵ تا ١٠ ساله “ختنه” یا قطع عضو می شوند یک ملیون زن نیز در نتیجه عوارض ناشی از آن جان می سپارند. آمار خودکشی در میان زنان دو برابر مردان است. در هر ١٢ ثانیه یک زن مورد حمله یا بدرفتاری قرار می گیرد. میلیونها دختر جوان در پنج قاره جهان بدون حق انتخاب به عقد مردان درمیآیند. سالانه بیش از ٢ میلیون زن در سرتاسر جهان مجبور به تن فروشی می شوند. بیست هزار زن در سال قربانی قتلهای ناموسی می شوند.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی اولینمیخ استبداد در بدو سر کار آمدن این رژیم، بر فرق سر زنان کوبیدە شد و ستون اصلی استبداد مذهبی و مردسالاری بر پیکر زنان بنا گردید. جمهوری اسلامی طی ۴۶ سال گذشته بسیارکوشید تا با اتکا به اعتقادات مذهبی، باورها و سنتهای پوسیده جان سخت، اعمال قوانین سرچشمه گرفته از مذهب، و سرکوب عریان ستم بر زنان را درونی کند و آنان را متقاعد سازد که به موقعیت فرودست خود تمکین کنند. این رژیم به عنوان یکی از زن ستیزترین رژیم ها، از تمام امکاناتمذهبی، قانونی، پلیسی، زندان و شکنجه جهت در انقیاد نگهداشتن زنان کوشیده تا به آن ترتیب کل جامعه را اسیر سیستم سرمایه داری و حاکمیتش نگه دارد.
زنان ایران طی بیش از چهار دهه در کنار طبقه کارگربیشترین مشقت ها را از دست رژیم جمهوری اسلامی و حملات ددمنشانه آن چشیده اند. اما زنان و مردان برابری طلب با مبارزه و مقاومتی که از همان ۱۷ اسفند ۵۷، روز جهانی زن، شروع شد و تا نقطه اوج آن در انقلاب زن، زندگی، آزادی، ادامه دارد. زنان ایران در این مبارزه بی امان، تا پای جان آزادیپوشش خود را بطور عینی و عملی به دست آورده اند. جمهوری اسلامی مذبوحانه تلاش می کند که شکست خود را در این زمینه پنهان کند، اما این تلاشها ناکام مانده اند و شکست رژیم اسلامی در این زمینه را همه جهانیان هر روز بر صفحات شبکه های اجتماعی مشاهده می کنند.
زنان مبارز و انقلابی، زنان کارگر و ستمکش هیچگاه تسلیم سرنوشتی نشدند که رژیم اسلامی برای آنها تدارک دیده بود. هر اقدام سرکوبگرانه و تحقیرکننده رژیم علیه زنان آتشفشان خشم و نفرت آنان را فروزان تر کرد. هر جاحرکتو مبارزهای در جریان بود زنان نقش نمایانی در آن داشتند. امروز این نقش در انقلاب«زن زندگی آزادی»،جایگاه درجه اولی یافته است.
مبارزه بر تامین حقوق برابر و انسانی برای زنان یکی از میادین اصلی مبارزه طبقاتی علیه سرمایهداری و استبداد مذهبی در ۴۶ سال گذشته بوده است. رهایی زنان از قیدو بندهای مردسالاری و از اسارت قوانین مذهبی، از مبارزه طبقه کارگر برای رهایی از استثمار سرمایه داری جدا نیست. با آگاهی بر این واقعیت و شناخت مکانیزمهای ستم بر زنان در مناسبات تولیدی سرمایه داری است که می توان مبارزه مؤثری بر علیه این نابرابری اجتماعی را به نتیجه رساند. این امر در زمان انقلابی شکوهمند، که نام ژینا رمز آنست، از همیشه مبرم تر است. تامین برابری زن و مرد، تنها امر زنان نیست، بلکه امر همه انسانی زنان و مردان آزاده و مبارزی است که در راه رهایی بشر از یوغ ستم و اختناق و استثمار مبارزه می کنند.
نابود باد خشونت علیه زنان
زنده باد آزادیو برابری
زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
۲۲ نوامبر ۲۰۲۴
سوم آذر ۱۴۰۳
