بخش خبر
کارگران پیمانی نفت و گاز در دهها شرکت پیمانکاری همچنان در اعتصاب هستند. «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز» به نقل از کارگران شرکت ملی حفاری میگوید این اعتصاب بهرغم فشارهای امنیتی ادامه یافته است.
«هزاران» کارگر پیمانی نفت و گاز تحت قرارداد بیش از ۱۲۰ شرکت پیمانکاری و مقاطعهکار که از یک ماه قبل آغاز شد، همچنان ادامه دارد. کارگران اعتصابی خواستار افزایش حقوق، کاهش روزهای کار در برابر افزایش روزهای استراحت و حذف شرکتهای پیمانکاری که کارگران اعتصابی آنها را «مفتخور» مینامند، هستند.
کانال تلگرامی «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز» یکشنبه ۳۱ تیر از تلاش «مدیریت فاسد نفت» برای «سرکوب صدای کارگران ارکان ثالث» و «جدا کردن صفوف کارگران رسمی و پروژهای» خبر داد.
این بیانیه که به نظر میرسد از سوی کارگران شرکت ملی حفاری ایران منتشر شده است، از اقدام مدیران شرکت ملی حفاری برای اخراج چند کارگر معترض از جمله یاسر احمدینژاد با هدف سرکوب کارگران معترض و احضار کارگران به نهادهای امنیتی پرده برداشته است:
دو هفته قبل همراه با طرح مطالبات خود و در اعتراض به اخراج همکارمان یاسر احمدینژاد همزمان با دکلهای عملیاتی، در مقابل ساختمان مرکزی ملی حفاری تجمع نمودیم که این اعتراض بصورت گستردهای رسانه ای گردید و حمایت ما را از همکارمان برجسته نمود. پس از آن اعتراض با فروکش کردن فضای انتخاباتی و تبلیغاتی، که مطابق معمول وعدههای پوچ و دروغین برای ما کارگران را با خود داشته است، مدیریت و حراست ملی حفاری با خواست نهادهای امنیتی اهواز با احضار چند باره و تعلیق همکاران دیگرمان هرمزی و امیری، تلاش کردند خواستههایمان را نادیده بگیرند و مارا با ایجاد فضای امنیتی نسبت به خواستهها و اعتراضاتمان به عقب برانند.
کارگران شرکت ملی حفاری با اشاره به ویدئو منتشر شده از یک کارگر نیروگاه برق اهواز که به دلیل شدت گرما از هوش رفت، آن را «تبلیغات گسترده و عوامفریبانه» خواندند که تلاش میکند «کار تحمیلی را که هیچ تناسبی با فیش حقوقی و معیشت و منزلت کارگران ندارد»، «فداکاری» جلوه دهد و در در جهت منافع کارفرمایان و دولت تغییر دهند. آنها تاکید کردند:
ترتیباتی از بالا، امنیتی و کاملاً ضد کارگری و منسوخ که ۴۵ سال است در جریان است و میخواهد فضای امنیتی حاکم بر محیطهای کاری را تبدیل به نمایی کند که در آن کارگران با نادیده گرفتن حقوق اولیه خود، قهرمانان و فداکاران تولید و شرایطی شوند که سود آن به جیب عدهای چپاولگر میرود که مسبب فقر و فلاکت و بی حقوقی موجودند.
کارگران شرکت ملی حفاری در این بیانیه با بیان اینکه «اجازه نمیدهند اینگونه تصویر سازیهای منسوخ سرپوشی باشد بر آنچه که در این چند روز بر ما و همکارانمان گذشته و تلاشی که نهادهای امنیتی کردهاند تا اعتراضات ما را از اعتصابات وسیع کارگران نفت جدا نمایند»، به نهادهای امنیتی و وزارت نفت هشدار دادند:
در برابر زورگوییها و فضای پادگانی شما ایستادهایم و در اتحاد با اعتصابات سراسری کارگران نفت، ضمن تکرار خواستههای اولیهمان، حذف کامل شرکتهای پیمانکاری و تغییر اساسی شرایط مزدی، خواستار بازگشت به کار بیقید شرط و فوری همکارانمان هستیم و در صورت تداوم سرکوبگریها و زورگوییها قطعاً با اشکال مختلف اعتراضی ما مواجه خواهید شد که تعطیلی کار و تولید تنها بخشی از آن خواهد بود.
اعتصاب کارگران پیمانی نفت و گاز از آخرین روز خرداد ۱۴۰۳ آغاز شد. بر اساس اعلام منابع نزدیک به کارگران نفت و گاز، کارگران در ۱۲۳ شرکت پیمانکاری و مقاطعهکار به این اعتصاب پیوستهاند. همزمان کارکنان رسمی و قرارداد مستقیم وزارت نفت نیز به اعتراض خود ادامه میدهند.
کارگران پیمانی نفت و گاز طی سالهای اخیر بارها در اعتراض به شرایط کاری سخت، دستمزد ناکافی و تبعیض مزدی و سلطه شرکتهای پیمانکاری اعتصاب کردند. اعتصابهای پیشین با تهدید به اخراج، منع ورود برخی از کارگران و سرکوب و همچنین عقبنشینی شرکتهای پیمانکاری در برابر افزایش دستمزد و بهبود وضعیت خوابگاهها پایان پذیرفته است. حذف شرکتهای پیمانکاری به عنوان یکی از مهمترین مطالبات کارگران پیمانی نفت و گاز اما بدون پاسخ مانده است.
بر اساس گزارش رسانههای داخلی و مسئولان قرارگاه سازندگی خاتمالانبیا به عنوان یکی از بزرگترین پیمانکاران در مناطق نفتخیز بیش از پنج هزار شرکت پیمانکاری در پروژههای نفت و گاز فعال هستند.