روز یکشنبه اول سپتامبر، برابر با 11 شهریور ۱۴۰۳، با پخش خبر مرگ شش گروگان اسرائیلی در غزه صدها هزار نفر علیه کابینه نتانیاهو به خیابان ها ریختند. آنها بر طبل ها کوبیده و فریاد می زدند “توافق همین حالا!”
بعدازظهر آن روز هیستادرات، فدراسیون کارگری اسرائیل، برای اولین بار بعد از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ به اعتراض به کوتاهی کابینه در تضمین آزادی گروگانهایی که در غزه نگهداری میشوند، به اعتصابات و تظاهرات سراسری فراخوان داد. آرنون بار-دیوید، رئیس فدراسیون کارگری اسرائیل، ضمن اعلام فراخوان گفت که اعتصاب و تظاهرات فعلی یک روزه است، اما ممکن است اکسیون های دیگری هم لازم باشد. رون تومر، رئیس اتحادیه فلزکاران، گفت “صلح با حماس یک ضرورت می باشد و مقدمه آن آزادی گروگان هاست.” او اضافه کرد که “این جنگ جامعه اسرائیل و اقتصاد آنرا از هم گسیخته است.” انجمن خانواده-های گروگانها و مفقودشدگان، از شهروندان اسرائیل خواست با پیوستن به «تظاهرات عظیم سراسری” مملکت را به طور کامل تعطیل کنند. انجمن تجارت اسرائيل، که نمایندهٔ اکثر کارگران بخش خصوصیِ ۲۰۰ تا از بزرگترین کمپانیهای کشور می باشد از فراخوان هیستادرات پشتیبانی کرد.
روز دوشنبه صدها هزار نفر با شعار: « ما گروگان ها را زنده می خواهیم» ، به خیابان ها ریختند و کشور را به حال تعطیل کامل درآوردند. هیئت حاکمه اسرائیل و پیشاپیش آنها احزاب راست افراطی از طریق دادگاه عالی پس از شش ساعت دعوتِ فدراسیون را سیاسی خوانده و آنرا غیرقانونی اعلام کردند. گرچه رهبران فدراسیون و اتحادیه های همبسته آن اعلام کردند “از قانون اطاعت میکنند” اما معترضین با شعار “خون گروگان ها از جنگال نتانیاهو می چکد” اعتصابات و تظاهرات ها را در بعضی از شهرها ادامه دادند.
ارتش اسرائیل جنازه گروگان ها را در ۳۱ اوت پیدا کرده و مدعی شده بود که حماس آنها را کشته است. مسئول مذاکرات حماس ادعای اسرائیل را تکذیب کرد. اعضای تیم مذاکره کننده حماس مدعی شده اند که هر بار دو طرف مذاکره به توافق نزدیک میشدند مذاکره کنندگان اسرائیلی شرایطی تازه را مطرح کرده و گفتگو را به بن بست می کشاندند. خانواده ها و خویشاوندان گروگانها نیز گفته اند که گروگان ها چند روز پیش زنده بوده اند. آنها گفته اند نتانیاهو برای ماندن در قدرت حاضر به مصالحه با حماس نیست و مسئول مرگ فرزندان آنهاست.
مرگ گروگان ها اختلافات بین وزیر دفاع مرتجع و نخست وزیر را شدت بخشیده است. بایدن نیز، ریاکارانه نتانیاهو را به کم کاری در آزادی کردن گروگان ها متهم کرد. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون هم حملات سختی به نتانیاهو کرده است. او در روز سه شنبه 13 شهریور در مصاحبه با «کانال۱۳» اسرائیل خاطرنشان کرد که نخست‌وزیر همیشه برای ادامه جنگ، از پایبندی قبلی‌اش به کنترل نظامی بر گذرگاه رفح گرفته تا إصرار کنونی او بر کنترل کریدور فیلادلفیا (نوار مرزی میان مصر و نوار غزه) بهانه‌ای را می‌تراشد. لاپید افزود: «تنها چیزی که برای او مهم است این است که کابینه سقوط نکند». او گفت که هیچ‌کس در تاریخ اسرائیل بیشتر از نتانیاهو در راستای تقویت حماس اقدام نکرده است «لاپید در ادامه نتانیاهو را به «دادن چمدان‌های پر از دلار» به حماس به هدف متزلزل کردن حاکمیت فلسطین و تعمیق شکاف داخلی میان آنها متهم کرد.
اعتصابات و تظاهرات های کنونی از هنگام حمله همه جانبه ارتش اسرائیل به مردم غزه و کشتار بی محابای بیش از ۴۰ هزار نفر، که یکسوم آنها کودگان و زنانند، و ویران کردن آن باریکه بزرگترین اکسیون های اعتراضی علیه کابینه فوق راست اسرائیل بوده است. سرنوشت شخص نتانیاهو به ادامه جنگ و حتی گسترش آن به منطقه گره خورده است. اگر این اکسیون های بی سابقه قادر شود کابینه او را سرنگون کند، او حتما به خاطر پرونده های دزدی و اختلاصش با فشارهای زیاد و حتی زندان روبرو خواهد شد. اما مسئله فراتر از سرنوشت یک سیاستمدار مرتجع می باشد.
این اکسیون های توده ای و عظیم نمایانگر بحرانی عمیق در جامعه اسرائیل می باشد. همین بحران خود بخشی از بحران رو به تعمیق سیستم سرمایه داری در جهان می باشد. طبقه کارگر اسرائیل علیرغم اینکه در کنترل یک فدراسیون رفرمیست است، با اکسیون های روزهای یکشنبه ۱۱ شهریور و روزهای بعد از آن نشان داد که تنها نیروئی است که قادر می باشد مسایل پیچیده جامعه اسرائیل را حل کند که یکی از مهمترین آنها جنگ غزه می باشد.
