تقدیم به: خانواده دانش آموز جان باخته ناصر صالحی.
برگرفته از: خبرنامه کومه له، سال ۱۳۶۰.
شمس الدین – امانتی
به دنبال کُشتن جنایتکارانهٔ «ناصر صالحی» یکی از دانش آموزان مدرسهٔ «مصدق»، در روز ۱۵ آبان سال ۶۰، در یکی از خیابانهای شهر سقز نیز نیروهای سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی، دانشجوئی را به رگبار بسته و به شهادت رساندند.
دانش آموزان مبارز این شهر (دبیرستان و راهنمائی) طی قطعنامه ای اعلام کردند که به عنوان اعتراض به سرکوب خونین دانش آموزان، بمدت دو روز از ۲۶ تا ۲۸ آبان ماه کلاس های درس را تحریم می نمایند، در همین قطعنامه خواسته های صنفی و سیاسی دانش آموزان در ۶ ماده به اطلاع عموم رسیده بود.
حرکت اعتراضی «تحریم کلاس» از صبح سه شنبه ۲۶/۸/۶۰، در همهٔ دبیرستانها و مدارس راهنمائی بجز (آزادی و مصدق که منحل اعلام شده بودند)، علیرغم مخالفت مسئولان مدارس و کارشکنی تعدادی از توده ای ها و اکثریتی ها، با استقبال اکثریت دانش آموزان روبرو گردید.
در این روز دانش آموزان هر مدرسه با خواندن قطعنامهٔ ۶ ماده ای و اعلام یک دقیقه سکوت با احترام به شهدا، «عثمان فرج پور و ناصر صالحی) برنامه را شروع کرده و سپس به خواندن سرودهای انقلابی و دادن شعار در پشتیبانی از جنبش مقاومت خلق کُرد و پیشمرگان انقلابی پرداختند.
در تمام مدت «تحریم کلاس» دانش آموزان در مدارس سرگرم بحث های سیاسی، پخش اعلامیه ها و خبرنامه های کومه له، و دیگر سازمانها و توضیح و تبلیغ در بارهٔ قطعنامه ۶ ماده ای و خواست های صنفی و سیاسی خود بودند.
در نتیجهٔ شرکت گُستردهٔ دانش آموزان در این حرکت اعتراضی در مدارس سقز فضائی پُر از شور و شوق حکمفرما بود، به نحوی که «توده ای ها و اکثریتی ها» مجالی برای ماندن در میان دانش آموزان و شناسایی فعالین این مبارزات را نیافتند.
مسٔولان محافظه کار مدارس هم قادر به جلوگیری از این موج اعتراضی نبودند.
در طول این دو روز نماینده خمینی، قائم مقام سپاه پاسداران و تعداد دیگری از مزدوران رژیم چندین بار به مدارس آمده و تلاش کردند تا با عوامفریبی و تهدید، دانش آموزان را سر کلاسهایشان بفرستند. لیکن تلاش آنها هر بار در مقابل روحیهٔ مقاومت جویانهٔ دانش آموزان با شکست روبرو شد.
جلسات و سخن این مزدوران همیشه بوسیلهٔ دانش آموزان به سؤال و جواب های سیاسی پُرهیجانی تبدیل میشد و در واقع هر بار دانش آموزان مبارز مزدوران رژیم را به محاکمه میکشیدند.
در این میان «عابدی» رئیس آموزش و پرورش که در یافته بود حریف مبارزهٔ یکپارچهٔ دانش آموزان سقز نمیشود در جلسه ای با حضور مقامات رژیم و مسئولان مدرسه با اعتراف ضمنی به عقب نشینی در برابر این حرکت، معلمان و مسئولان مدارس را تهدید به انحلال مدارس و اخراج دسته جمعی آنان نمود.
سرانجام در روز ۲۸/۸/۶۰، به دنبال صدور اعلامیهٔ دانش آموزان مبارز سقز مبنی بر پایان دادن به «تحریم کلاس» دانش آموزان با روحیه ای پیروزمندانه به کلاسهای خود بازگشتند. در بخشی از این اعلامیه چنین آمده است « … آنان به خوبی دریافته اند که مدارس کُردستان به خصوص کانون گرم مبارزه و تشکل بوده و دژ مستحکمی است علیه رژیم. به همین دلیل میخواهند صف یکپارچه و متشکل ما را از هم بپاشند، تا با همکاری توده ای ها و اکثریتی های خود، فضائی برای شناسائی، اخراج، دستگیری و اعدام دانش آموزان و به انحراف کشاندن مبارزات آنان ایجاد نموده و بر پایهٔ همین سیاست، جو ترور و خفقان را بر مدارس حاکم گردانند.
بدینوسیله اعلام میداریم که از تاریخ پنجشنبه ۲۸/۶/۶۰، به تحریم کلاس خاتمه داده و با برگشتن به کلاس هرگونه توطئه ضد فرهنگی را مبنی بر تعطیل و انحلال مدارس را محکوم مینمائیم. در عین حال به مسئولین مدارس اعلام می داریم که مدتی را جهت اجرای خواسته های خود معین کرده و کماکان برای تحقق آن به اشکال دیگر، به مبارزات و اعتراضات خود ادامه میدهیم.
رفقای دانش آموز!
وظیفه شما است که از پراکندگی جلوگیری کرده، با تشکل و هماهنگی اعتراضات خود را در تمامی عرصه ها ادامه و وسعت بیشتری ببخشیم و علیه توطئه های شوم رژیم جمهوری اسلامی بپا خیزیم.
خواستها و نظرات خود را بمیان توده ها برده و از آنان بخواهیم که در این مبارزات بر حق ما را یاری دهند.
