فشار های نژاد پرستانه با اهداف سیاسی بر علیه زنان و مردانی که بناچار از افغانستان به ایران مهاجرت کرده اند به شدت افزایش یافته است. این مهاجران با مشکلات گوناگون و فراوانی روبرویند که اخراج کردن فقط یکی ار آنهاست. کاربدستان رژیم در هر فرصتی از ضرورت اخراج ۲ میلیون افغانستانی به اصطلاح غیر مجاز تا آخر سال صحبت میکنند. وزیر کشور در هر فرصتی اعلام کرده که ایران قصد دارد تا پایان سال ۱۴۰۳ دو میلیون افغانستانی را اخراج کند. فرمانده مرزبانی شهریور امسال گفته بود ۷۰۰ هزار افغانستانی اخراج شده‌اند. در ادامه همین سیاست مهاجرستیزانه، جمعه ۱۸ آبان اسکندر مومنی، وزیر کشور که به اراک سفر کرده بود گفت: «طرد اتباع غیرمجاز در اولویت اول اجرای طرح ساماندهی اتباع است». او علت این اقدام را صفر بودن کمک‌های بین‌المللی عنوان کرد و مدعی شد «چند میلیون اتباع خارجی از همه بخش‌های یارانه‌ای استفاده میکنند».
حکومت ایران مهاجران بدون اجازه اقامت را «غیرمجاز» می‌خواند بدون اینکه بگوید بسیاری از آنها زاده ایران هستند و تنها والدین افغانستانی دارند. مقامات وقتی در مقابل خبرنگاران و دوربین قرار میگیرند صرفا از رد مرز شدن شهروندان افغانستانی غیر مجاز صحبت به میان می آورند. اما برخلاف آنچه این کاربدستان اعلام میکنند اخراج ها تنها شامل مهاجران به اصطلاح غیرقانونی نیست. یک خبرنگار بی‌بی‌سی که در ۲۲ شهریور به گذرگاه اسلام قلعه هرات در مرز با ایران رفته بود، می‌گوید که کسانی را در بین اخراج شدگان از ایران دیده که پاسپورت و یا اسناد اقامت معتبر داشته‌اند. طبق گزارشات روزانه تا سه هزار شهروند افغانستانی از مرز ایران به داخل افغانستان رانده می شوند. اینها قبل از دپورت شدن غارت میشوند. بنا به ویدیو های منتشر شده ماموران رژیم افغانستانی ها را دستگیر کرده و ابتدا تقاضای رشوه میکنند؛ پول را که گرفتند در اکثر موارد رشوه دهندگان را با زور به کمپ دپورتی ها میفرستند. آگر مهاجری پول نداشته باشد آنوقت با خشونت او را در ماشین های باربری چپانده و راهی اردوگاه مورد نظر میکنند.
اما فقط این نیست. این روزها اعدام افغانستانی بیشتر شده است. بنا بر گزارش‌های رسانه‌ای ۱۳ شهروند افغانستان طی اکتبر گذشته در ایران اعدام شده اند. این اعدام ها در کنار هدف قرار دادن افغانستانی ها در مرزها اتفاق افتاده است. در اواسط اکتبر ماموران مرزی در کنگان توده مهاجران را به رگبار بستند. گزارش های منتشر شده حاکی است که در جریان این جنایت حداقل ۲۶۰ تن از مهاجران افغانستانی جانباختند. تشدید فشار بر مهاجران افغانستانی در جمهوری اسلامی هم زمان است با تشدید فشار بر این مردم در پاکستان و بعضی کشورهای اروپائی. اخیرا سفارت آلمان در ایران شعبه مسئول بررسی پرونده اعضای خانواده هائی را بست که قرار بود به بخش جدا افتاده خانواده در آن کشور بپیوندند. مسئولین سفارت متفاضیان را به سفارت آلمان در پاکستان حواله میکنند، جائیکه فشار بر شهروندان افغانستان و دیپورت وحشیانه بیشتر شده است. واقعیت اینست که جمهوری اسامی به دلیل مبارزات سراسری در میان کارگران، زنان آزاده و آزادیخواهان حق طلب، دارا بودن ابربحران های ویرانگر و شکست های متعدد در منطقه در پرتگاه سقوط قرار گرفته است. اکنون اتکا به سرکوب و حمایت های غرب و شرق تنها راه بقای حکومت اسلامی شده است. رژیم اسلامی همزمان به تشدید خشونت بر زنان آزاده، فعالین کارگری، زندانیان سیاسی، دانشجویان فعالین حقوق بشری و افزایش چشمگیر اعدام ها نیاز دارند. تحمیل رو بە افزایش فشار بر مهاجرین افغانستانی بخشی از همین سرکوب هاست. بنابراین لازم است فعالین کارگری، زنان، بازنشستگان و سایر اقشار ناراضی و رزمنده ضمن مبارزات خود بیش از گذشته به فکر حمایت از هم سرنوشتان افغانستانی خود باشند. پشتیبانی از مهاجرین میتواند به اشکال گوناگون انجام بگیرد. قبل از هر چیز باید تبلیغات دروغین و نژاد پرستان شوینیست را خنثی کنند. لازم است به هر شیوه ای که ممکن باشد در برابر هر حمله ای از جانب ماموران، شوینیستها و شهروندان ناآگاه ایرانی به این مردم، که اکثرا کارگرند، یاری رساند. باید هنگام مورد تعقیب بودن پناهشان داد و وقتی کار میکنند آنها را نسبت به خطرها ها مطلع کرد. این اقدامات وظیفه ای طبقاتی و انسانی بوده و جبهه مبارزات شهروندان ایرانی علیه رژیم و کارفرمایان را تقویت خواهد کرد.
