گهگاه نماد رویدادها اهمیتی فراتر از مجموعه نیروهائی دارد که در آن شرکت داشته اند. به عنوان نمونه می¬توان اعتراضاتی را که بیرون از همایش سازمان تجارت جهانی در سی نوامبر 1999 در سیاتل انجام گرفت از این دست به شمار آورد. اعتراضات در مقایسه با موارد قبلی خود خیلی گسترده نبود. شاید در اوج خود، سی هزار نفر را در بر می¬گرفت.اما این اعتراضات اشاره به امری فوق¬العاده مهم داشت. دقیقا ده سال قبل از آن، فروریزی دیوار برلن را به نشانه¬ی پایان سوسیالیسم معرفی کرده بودند و چنین به نظر می¬رسید که سرمایه¬داری بر هستی بقیه¬ی بشریت در جهان کنترلی چالش-ناپذیری پیدا کرده است. سیاتل آغاز برآمد چالش جدیدی بود. رسانه¬های سرمایه¬داری در سراسر جهان به ناگاه گزارش دادند که هزاران نفر آگاهانه یکی از گردهمائی¬های بین¬المللی را برهم زده¬اند و با افرادی مصاحبه¬ی تلویزیونی کردند که “جهانی شدن رسته¬ای” را در کلیت خود رد می¬کردند. در هر کارخانه، معدن، اداره یا دبستان در جهان، اقلیتی از کسانی که آن تصاویر را تماشا می¬کردند مشت¬ها را به طور مجازی در هوا بالا بردند و نه به دیگران، بلکه به خود، گفتند: “چه خوب!” تقریبا یک دهه سرخوردگی، یاس، تسلیم و رضا و ناامیدی به ناگاه به کانون ابراز وجود تبدیل شد. از رویداد سیاتل یک جنبش جدید بین¬المللی شکل گرفت.
دانلود کتاب در فرمت پی دی اف:
