شکست تیم ملی و ملی‌پوشانی که از همه طلبکارند

با رفتار طلبکارانه این سه ملی‌پوش به نظر می‌رسد که آنها خودشان را مالک و همه‌کاره این فوتبال می‌دانند.

به گزارش ایلنا، بداخلاقی‌های رایج در لیگ برتر فوتبال ایران به حدی رسیده که فقط می‌تواند اسباب تأسف هر چه بیشتر ناظران این فرایند باشد. بعد از برخورد فیزیکی محمدحسین کنعانی‌زادگان، مدافع ملی‌پوش پرسپولیس با یکی از هواداران تیم رقیب نوبت به شجاع خلیل‌زاده مدافع اسبق این تیم و عضو کنونی تراکتور رسید که در پایان دیدار اخیر این تیم با سرخ‌های تهرانی به خبرنگاران تاخت و همه آنها را وابستگان کارلوس کی‌روش خواند و گفت که همین مربی پرتغالی با عدم دعوت از وی به دیدارهای تیم ملی 8 سال از فوتبال وی را ضایع و فرصت‌های فراوانی را از او دریغ کرد. اعتراض خبرنگاران به وی همان و تشدید کشمکش بین دو سو همان و اگر دخالت پاکو خمس، سرمربی اسپانیایی و سعید مظفری‌زاده مدیر تیم تراکتور در کار نبود، این برخورد کلامی به غائله بزرگ‌تری تبدیل می‌شد. طی همین مسابقه بود که علیرضا بیرانوند سنگربان پرسپولیس هم طوری داور را تهدید و از اخطار دادن به خود برحذر کرد که انگار قصد کشتن وی را دارد. اینها فقط مشت نمونه خروار است و از شروع فصل جاری مانند سنوات قبلی لیگ این گونه برخوردها را فراوان دیده‌ایم. کم‌صبری‌ها و اتهام‌‌زنی این به آن و حفظ نشدن احترام رقبا و داوران و مربیان سبب شده سنگ روی سنگ بند نشود و مسابقات لیگ تبدیل به یک عرصه بزرگ بدآموزی شود و ابعاد این قضیه هر فصل بدتر از فصل قبلی گردد. وقتی مدیرعامل و سرمربی یک تیم بزرگ هم رودررو می‌ایستند و علناً برای حذف یکدیگر از صحنه می‌کوشند، چگونه می‌توان انتظار داشت که تیم‌های رقیب احترام یکدیگر را حفظ و از یورش به طرف مقابل پرهیز کنند.

کجاست یک الگوی درست؟