57
۲۶ اکتبر ۱۹۹۴، یک سال پس از توافق های اسلو، عبدالسلام المجلی، نخست وزیر اردن و اسحاق رابین همتای اسرائیلی اش عهدنامه صلحی را با حضور ویلیام کلینتون، رئیس جمهوری آمریکا در ایستگاه مرزی «عربا» (به عبری «عروا») امضاء کردند. پس از مصر در سال ۱۹۷۹، اردن دومین کشور عربی است که خواست روابط خود با جوان ترین حکومت منطقه را عادی سازد. ایمن، مدرس یکی از دانشگاه های خصوصی امان واقعیت اردن را چنین خلاصه می کند: «اردنی ها، از اسرائیل، فلسطینی ها، عراق، سوریه و ایالات متحده، از همه می ترسند». صلح با (…)
–
مقالات نوعی نگاه شماره ۱۹۳- « اسرائیل – فلسطین، سرزمینی برای زندگی »
