بخش خبر
از زمانی‌که بخش اعظم خارطوم به‌دست «نیروهای پشتیبانی سریع» (RSF) افتاد و این گروه اموال و پس‌انداز صدها هزار نفر را غارت کردند، بسیاری از سودانی‌ها در فقر فرو رفته‌اند.
رسانه الجزیره در گزارشی از خارطوم نوشته که گروه‌های امدادی و کارشناسان گفته‌اند که ۱۰ ماه پس از جنگ داخلی سودان میان نیروهای پشتیبانی سریع و ارتش سودان، این کشور با گرسنگی شدید مواجه است.
سازمان ملل تخمین می‌زند حدود ۱۸ میلیون سودانی در سطحی اضطراری با گرسنگی دست‌به‌گریبان‌اند که دو برابر رقم سال گذشته است. درحالی که سودانی‌های ساکن در تبعید برای حمایت از نزدیکانشان در کشور به اینترنت متکی هستند، قطعی اخیر اینترنت در سراسر سودان سبب شده نقل و انتقال پول نیز صورت نگیرد، و این بحران را تشدید کرده است.
با نزدیک شدن به مرز قحطی، آژانس‌های امدادی خواستار کمک مالی ۴٬۱ میلیارد دلاری برای جلوگیری از فاجعه در سودان و کشورهای میزبان پناهندگان سودانی هستند.
Ad placeholder
به گفته الکس دی وال، کارشناس قحطی و مدیر اجرایی بنیاد صلح جهانی در دانشکده حقوق و دیپلماسی فلچر در دانشگاه تافتس، «حتی اگر سطح گرسنگی به همان حالت باقی بماند، صدها هزار کودک تا سال آینده خواهند مرد».
مردن از فرط گرسنگی
به گفته پزشکان بدون مرز سوءتغذیه در حال حاضر بر میلیون‌ها نفر در دارفور تأثیر گذاشته است. در پنج فوریه، گروه امداد اعلام کرد که «گرسنگی هر ساعت جان دو کودک را در اردوگاه آوارگان زمزم در شمال دارفور می‌گیرد».
زمزم در طول اولین جنگ داخلی بزرگ دارفور در سال ۲۰۰۳ تأسیس شد. پیش از جنگ کنونی، این کمپ محل زندگی حدود ۴۰۰ هزار نفر بود.
امانوئل بربین، سرپرست تیم پزشکی پزشکان بدون مرز گفت غیرنظامیان در دارفور از افزایش سطح گرسنگی رنج می‌برند زیرا بسیاری از آژانس‌های سازمان ملل و گروه‌های امدادی جهانی در منطقه در ابتدای جنگ به‌دلیل بی‌قانونی و ناامنی، خدمت‌رسانی را متوقف کردند.
بربین که اخیراً از اردوگاه زمزم بازدید کرده است همچنین گفت که در میان این کمبود، هزاران نفر از کسانی که از خشونت‌های اخیر در دارفور جنوبی و مرکزی گریخته‌اند به زمزم پناه برده‌اند.
او همچنین به الجزیره گفت که غیر نظامیان در دارفور به هیچ خدمات و امکاناتی دسترسی ندارند.
این مقام پزشکی افزود:
بسیاری از مردم همچنین به دلیل آوارگی یا پس از ویران شدن زمین‌هایشان [به دلیل جنگ] نتوانسته‌اند محصولات خود را برداشت کنند.
بیماری‌هایی که از طریق آب منتقل می‌شوند نیز بر سوءتغذیه شدید در سراسر کشور، به ویژه در میان کودکان افزوده است. دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA)، در ماه دسامبر اعلام کرد که در گاداریف، ایالتی در شرق این کشور وبا شیوع یافته است.
بربین گفت که دارفور احتمالاً با بحرانی مشابه یا حتی بدتر دست به گریبان است.
به گفته او کودکانی که هفته‌ها و هفته‌ها از اسهال رنج می‌برند، به سوءتغذیه شدید دچار می‌شوند. از این رو، دسترسی نداشتن به آب سلام و سیستم دفع فاضلاب یکی از عوامل اصلی این بحران است.
Ad placeholder
یک بحران عامدانه
بر اساس گزارش خط مشی سیاسی اخیر موسسه «Clingendael»، یک اندیشکده در هلند، سودان برای کاهش بحران غذایی که به دلیل درگیری تشدید شده است، زمان کافی ندارد. این گزارش نشان می‌دهد که جنگ به شدت بر دسترسی مردم به مواد غذایی تأثیر گذاشته است.
به گزارش الجزیره در دارفور غربی، نیروهای پشتیبانی سریع و شبه‌نظامیان متحد با بیرون راندن جوامع «غیر عرب» از سرزمین‌شان، یک کمپین پاک‌سازی قومی، احتمالاً نسل‌کشی، راه انداخته‌اند.
نیروهای پشتیبانی سریع همچنین به‌طور سیستماتیک انبارهای امداد، بانک‌ها، اتومبیل‌ها، خانه‌ها و جواهرات را در سراسر کشور غارت کرده است، در حالی که، بدتر از همه، ارتش کمک‌ها را به مناطق تحت کنترل نیروهای پشتیبانی سریع محدود می‌کند و طرح‌های مردمی را که در تلاش برای امدادرسانی به جوامع خود هستند، سرکوب می‌کند.
در گزارش Clingendael آمده است:
با جلوگیری از دسترسی مردم به غذا، [ارتش] و نیروهای پشتیبانی سریع ممکن است مرتکب جنایات گرسنگی [دادن به غیرنظامیان] شوند. آنچه واضح است این است که هر دو ژنرال، بدون توجه مسئولانه به پیامدهای انسانی، نشانه‌‌هایی از تشدید جنگ را بروز می‌دهند.
کمک‌های مردمی
کارشناسان و فعالان سودانی می‌گویند دولت‌های غربی و آژانس‌های سازمان ملل باید بودجه را برای اتاق‌های واکنش اضطراری (ERRs)، کمیته‌های مردمی که از صدها آشپزخانه در سراسر کشور حمایت می‌کنند، ساده‌تر کنند.
تنها در خارطوم، ERR به هفت منطقه تقسیم شده است و آنها بودجه خود را که از حواله‌ها و کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌شود میان فعالانی تقسیم می‌کنند که آشپزخانه‌های سوپ‌پزی را در مناطق مربوطه خود اداره می‌کنند.
به گفته هاجوج کوکا، سخنگوی ERR خارطوم، برخی از سوپ‌پزخانه‌ها روزانه به صدها نفر غذا می‌دهند، در حالی که برخی دیگر حدود سه یا چهار بار در هفته به مردم غذا می‌دهند.
آشپزخانه‌ها به کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم می‌شوند. او به الجزیره گفت:
آشپزخانه‌های بزرگ برای ۱۰۰ تا ۱۵۰ خانواده غذا مهیا می‌کنند… آشپزخانه‌های کوچک حدود ۴۰ نفر و آشپزخانه‌های متوسط به حدود ۸۰ خانواده غذا سرو می‌کنند.
او در ادامه گفت که مردم بسیاری هر روز در این آشپزخانه ها غذا می‌خورند زیرا این منبع اصلی یا تنها منبع غذایی آنهاست.
با وجود نقش حیاتی‌ای که این کمیته‌های مردمی ERR در تغذیه جوامع خود ایفا می کنند، جامعه جهانی در حمایت از آنها کوتاهی می‌کند. دی وال به الجزیره گفت که اهداکنندگان غربی در تامین مالی مستقیم ERRها مردد هستند، زیرا آنها برای ردیابی شیوه مصرف هر دلار با مشکل مواجه می‌شوند.
این در حالی است که به گفته دی وال، جامعه جهانی با کمال میل با کمیسیون کمک‌های بشردوستانه سودان (HAC) همکاری می‌کند، که بسیاری از کارشناسان و آژانس‌های امدادی معتقدند این نهاد در خدمت نظامی‌ها است.
دی وال به الجزیره گفت:
این کمیته‌های مردمی ERR افرادی هستند که در برابر جوامع خود پاسخگو هستند. آیا [جامعه جهانی] ترجیح می‌دهد با آنها طرف باشد یا با HAC که بازوی [نیروهای امنیتی] است و هدفش سرقت کمک‌هاست؟
پیش‌تر در گزارش‌های رسانه‌ای افشا شده بود که چگونه HAC کمک‌ها را در مناطق تحت کنترل ارتش کنترل می‌کند، یک شبکه دلالی ایجاد کرده است و کمک‌ها را مصادره می‌کند.
