در ایران دوازدهم اردیبهشت هر سال مراسمهائی به مناسبت روز معلم برگزار می شود. امسال که روز جهانی کارگر به روز چهارشنبه 12 اردیبهشت افتاده بود شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران روز پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت را جهت بزرگداشت روز معلم و برگزاری مراسمهای آن انتخاب کرد.
روز معلم در ایران توسط معلمان در اردیبهشت سال ۱۳۴۰ شمسی بیاد معلم جانباخته ابوالحسن خانعلی “روز معلم” نامگزاری شد و به حکومت پهلوی تحمیل گردید که آنرا در تقویم رسمی بگنجاند. در چنین روزی بود که ماموران پلیس رژیم شاه در میدان بهارستان تهران و جلو در مجلس با تیراندازی به تجمع مسالمت آمیز و حق طلبانه معلمان، سه نفر را زخمی کردند و فرمانده کلانتری سرگرد ناصر شهرستانی با شلیک مستقیم به معلم مبارز ابوالحسن خانعلی وی را به قتل رساند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران روز نهم اردیبهشت فراخوان تجمع سراسری معلمان و فرهنگیان برای روز ۱۳ اردیبهشت منتشر کرد. شورا پس از اشاره به بحران ها و نابسامانی گسترده در عرضه آموزش در بخشی از فراخوان خود متذکر گردید:
” در این شرایط بر ما معلمان است که به عنوان کارگزاران اصلی نظام آموزش و پرورش و دغدغه‌مندان آینده فرزندان جامعه، همت کنیم و با همدلی و اتحاد برای برون‌رفت از این شرایط دهشتناک بکوشیم.”
در پایان فراخوان شورا آمده بود:
” همه شما بزرگواران و دغدغه‌مندان عرصه تعلیم و تربیت را به این مهم فرا می‌خواند که به مناسبت روز و هفته معلم و نشان دادن عزم و اتحادمان برای ساختن جامعه‌ای آزاد و برابر گرد آییم و پیمان ببندیم که تا آن روز فرخنده از پای ننشینیم. به اعتقاد ما این رسالتی‌ست که تاریخ بر دوش ما گذاشته است.”
پس از انتشار فراخونان شورا ماموران پیدا و ناپیدای رژیم دستور گرفتند تا با تمام نیرو از گردهمائی ها جلوگیری کنند. دست اندر کاران وزارت اطلاعات با احضار و تهدید شدید فعالین معلمین در شهرهائی نظیر سنندج و تهران کوشیدند مانع برگزاری تجمعات گردند. مدارس و ادارات آموزش و پرورش در این روز تعطیل اعلام گردیدند. علیرغم اقدامات سرکوبگرانه فوق با نیروهای فراوان انتظامی، بسیجی و لباس شخصی های کم سن و سال در روز ۱۳ اردیبهشت گردهمائی ها در دل کشمکش با سرکوبگران در بعضی از شهرها برگزار گردید.
بنا بر گزارشات رسیده جمعی از فرهنگیان شاغل و بازنشسته مقابل ادارات آموزش و پرورش در شهرهای هرسین، اسلام آباد غرب، الیگودرز، خمینی شهر، تهران، بوشهر، قزوین، رشت، یاسوج، مریوان، سقز، بوکان، نورآباد ممسنی، کرج و لنگرود دست به تجمع اعتراضی زده و خواستار رسیدگی به مطالبات شان شدند. طی اکسیون ها نیروهای امنیتی دستکم پنج تن از شرکت کنندگان را بازداشت کردند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی در قطعنامه پایانی تجمع ۱۳ اردیبهشت مطالبات معلمان را به شرح زیر اعلام کرد:
- آزادی معلمان زندانی و رفع حکم اخراج، انفصال ، بازنشستگی زود‌هنگام و محکومیت با پابند الکترونیکی فعالان صنفی در کشور.
- آموزش رایگان برای تمامی دانش‌آموزان، بویژه ۹۳۰ هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل در کشور.
- حذف سهمیه کنکور و رفع تبعیضات آموزشی.
- ایمن‌سازی فضاهای آموزشی برای سه میلیون دانش‌آموزی که در این فضاهای پرخطر درس می‌خوانند. به این آمار مدارس کپری و کانکسی در استان‌های محروم را بیفزایید.
- جلوگیری از کالایی شدن و خصوصی‌سازی آموزش بر طبق اصل ۳۰ و بند ۳ اصل ۳ قانون اساسی.
- رفع هرگونه تبعیض جنسیتی، زنانه مردانه کردن علم و نگاه مردسالارانه در کتب درسی.
- اجرای کامل همسان‌سازی بازنشستگان و اجرای مواد ۱۲۵ و ۶۵ و ۸۵ ق م خ ک (در خصوص بیمه تکمیلی) و نیز پرداخت معوقات ۶ ماهه دوم سال ۱۳۹۹ خورشیدی.
- برقراری رتبه‌بندی استحقاقی تمامی شاغلین و افزایش حقوق کمینه تا سطح خط فقر.
در وضعیتی که رژیم مستاصل اسلامی با نهایت توحش و با استفاده از تمام ابزارهای در دسترسش به جنگ جنبش های اجتماعی، فاعلین آن و توده های ناراضی و مقاوم رفته انتشار فراخوان مورد اشاره عمل و اقدامی جسورانه بود و شرکت کنندگان در اکسیون ها نیز شجاعانه عمل کردند.
