شمس الدین – امانتی
برگرفته از؛ پیام نشریه صدای انقلاب ایران، در اردیبهشت ماه ۱۳۷۰.
تقدیم به: کارگران مبارز و انقلابی در ایران تحت سُلطه رژیم جمهوری اسلامی.
رفقای کارگر!
روز اول مه، جنبش طبقاتی کارگران جهان را به شما تبریک میگویم.
امسال نیز مانند سالهای گذشته، توده کارگران در تمام نقاط جهان كار را تعطیل می کنند و آشكار و پنهان گرد هم می آیند تا به همگان اعلام كنند كه کارگران در هر نقطه ای از جهان باشند عضوی از یک پیکر واحد هستند و درد مشترک، سرنوشت مشترک، آرمان و آرزوهای مشترک این آینده عظیم از انسانها را بهم گره میزند.
در این روز کارگران با تعطیل کار و نمایش صفوف میلیونی خود، این واقعیت را پیش روی همه جهانیان قرار می دهند كه چه اکثریت عظیمی از انسان های دنیای امروز کار میکنند، رنج می برند و از رفاه و آسایش محرومند تا اقلیتی بیکاره و حریص در حاکمیت بماند و در رفاه زندگی كنند.
در این روز کارگران فارغ از ملیت و جنسیت و نژاد و مذهب تنها به عنوان انسانهائی کارگر، گرد هم می آیند، رفاقت کارگری جایگزین تمام عوامل تفرقه می گردد و همبستگی انسانی معنائی نو مییابد.
بورژوازی كه سالیان متمادی در کشورهای جهان با تمام توان خود کوشید تا مانع از آن شود که این روز، به روز جشن طبقاتی و روز همبستگی و آحاد مبارزاتی کارگران تبدیل شود، امروز در شکوه و وسعت این جشن بزرگ جز درماندگی خود را نمی بیند.
در بسیاری از کشورهای جهان در مقابل اراده طبقه کارگر، بورژوازی به زانو در آمده است و تعطیل اول مه و برپایی جشن کارگران را به رسمیت شناخته است. این دستاورد، بدون تردید به قیمت فداکاری و دهها سال مبارزه خونین، به بورژوازی تحمل شده است.
در بسیاری از کشورهای جهان و از جمله ایران، در میان احزاب و دوست های بورژوازی، در این روز سابقه ای از کارگر نوازی دو رویانه و ریاکارانه به راه انداخته می شود و نمایشات عوامفریبانه و فرمایشی بنام کارگران برپا میشود. کارگران این گونه حقه بازی ها و چشم بندیها را از مدتها پیش شناخته اند، نمایشات و مراسم دولتی و رسمی را هیچگاه به عنوان جشن طبقاتی خود به حساب نمی آورند و علیرغم تهدیدات و اعمال فشار و كار شکنی های ماموران و نهادهای دولتی، مراسم مستقل خود را، آشکارا یا پنهان، سراسری یا محلی، و فابریکی برگزار می نمایند.
طی سالهای گذشته این دیگر به عنوان یک سنت مبارزه کارگری در کُردستان ایران نیز تثبیت شده است و مطمئنا امسال نیز تلاش جمهوری اسلامی علیه کارگران کُردستان، در این عرصه با شکست مواجه خواهد شد و کارگران به هر شیوه ممكن جنبش طبقاتی خود را برپا میکنند.
رفقای کارگر در کُردستان ایران!
شما امسال جشن جهانی تان را در شرایطی برپا می کنید كه صدها هزار نفر از هم طبقه ای هایتان و از مردم محروم و ستمدیده و آزادیخواه، از کُردستان عراق، به کُردستان ایران روی آورده و مهمان جمعها و خانواده های شما هستند. استقبال کم نظیری كه زحمتکشان کُردستان و سراسر ایران طی روزهای کوچ و آوارگی، از خود نشان دادند، تجسم روشن همبستگی مبارزاتی و رفاقت انکار ناپذیر توده های کارگر و زحمتکش بود، روز اول ماه مه فرصت مناسبی است تا بر تلاش هر چه سریعتر برای کمک به آوارگان و هموار کردن سختی های مبارزه و کوچ بر آنان و بر این همبستگی مبارزاتی تاکید شود.
مردم زحمتکش و مبارز ایران، این مهمانان عزیز را با آغوشی باز و با روحیه ای سرشار از محبت و احترام به آزادگی و حق طلبی شان، پذیرا می شوند كه کُردستان انقلابی در ایران كه خود ۱۲ سال مبارزه بی وقفه علیه حاکمیت سیاه جمهورى اسلامى را از سر گذرانده است، به خوبی ضرورت و جایگاه این استقبال و به یاری شتافتن را درک میکند.
امروز این واقعیت برای کارگران آگاه کُردستان کاملا روشن و قابل درک است كه سیاستی كه از سوی جمهوری اسلامی و کشور های امپریالیسم غربی در مورد مسئله كُردستان تعقیب میشود، تنها بر اساس منافع بورژوازی و امپریالیسم در منطقه پایه گذاری شده است و کوچکترین دلسوزی و صداقتی را نسبت به مردم ستمدیده و محروم کُردستان در بر ندارد. حتی اگر امروز آنها سعی می کنند تحت لوای دفاع از حقوق بشر بر محتوای سیاسی مبارزات مردم کُردستان سرپوش بگذارند، فردا چنانچه تامین منافع خودشان اقتضاء کند، به آسانی کُمک های «بشردوستانه» هم به فراموشی سپرده می شود. این واقعیت را تجربه زنده مردم كُردستان نیز نشان داده است.
جمهوری اسلامی خود رژیمی است كه حاکمیتش در كُردستان به زور سرنیزه و به کمک استقرار صدها هزار نفر از نیروهای نظامی و ارگانهای سریع امنیتی ممكن شده است. رژیمی است كه جنایتهای بیشماری در حق مردم کُردستان مرتکب شده است. نیروهای جمهوری اسلامی هیچ مشروعیتی در کُردستان ندارند، چون زحمتکشان از وجود و حضور و حاکمیت آنها بیزارند و عملا برای خروج این نیروها از کُردستان مبارزه كرده اند. کارگران كُردستان كه بار تمام ستم ها و محرومیت های این جامعه را بر دوش دارند، تمامی موانع بر سر راه متحد نبودن صفوف خود با کارگران ایران را از میان بر خواهند داشت.
و بدین ترتیب کارگران اجازه نخواهند داد در شرایطی كه بورژوازی برای دفاع از منابع و مطامع خود، تمام مرزهای کشوری و ملی و تمام محدوده ها و قراردادهای را كه روزگاری آنها را مقدس می دانست در هم میشکند، نیرو و توان طبقاتی آنها در حصارهای ملی محدود بماند. کارگران آگاه در کُردستان مدافع و مبارز راه رفع ملی ستمگری ملی هستند، و در این راستا خواهان خروج نیروهای نظامی و امنیتی از کُردستان هستند تا این امکان فراهم شود كه مردم کُردستان دور از هرگونه فشار مستقیم و غیر مستقیم، در فضای دموکراتیک، در مورد شكل و نحوه رابطه خود با دولت مرکزی، آزادانه تصمیم بگیرند و به این ترتیب با حل قطعی مسئله ملی این امكان از بورژوازی محلی و مرکزی سلب خواهد شد كه در جامعه کُردستان بر اختلافات طبقاتی سرپوش بگذارد و کارگران را از مبارزه مستقیم برای رهائی از قیود نظام سرمایه داری دور کند.
همچنین این امكان از قدرت های امپریالیستی سلب خواهد شد، كه مسائل این منطقه را به محلی برای تاخت و تاز و مانور جهت تحمل حاکمیت خود و تامین منافع سیاسی و اقتصادی و استراتژیک شان، تبدیل نمایند.
رفقای کارگر!
بیایید تا در روز اول ماه مه یکبار دیگر این واقعیت را به خاطر بیاوریم كه طبقه ما تنها به نیروی خود رها می شود، كه قدرت طبقه کارگر نیز تنها در تشكل اوست و متشکل شدن طبقه کارگر، چیزی است كه باید به دشمن تحمل شود. آزادی جمع در تشکل های کارگری حق شما است. این یک ضرورت حیاتی است و هیچ تاخیری در آن جایز نیست، در شرایط سیاسی كُردستان و با توجه به درسها و تجربه تا کنونی، پیگیری و استقامت شما بر سر تشكل سازمانهای کارگری، قطعا رژیم را وادار به عقب نشینی می نماید.
رفقای کارگر! جنبش کارگری در كُردستان بخشی از جنبش ضد سرمایه داری در ایران و سراسر جهان است. در این جنبش جهانی هر روز صدها میلیون از کارگران شرکت دارند. این جنبش در حال شکوفائی و توسعه است و دستاوردهای کارگران در مبارزه علیه سرمایه داری در هر گوشه ای از جهان بر زندگی و كار و سرنوشت ما نیز تاثیر می گذارد. باشد كه از این جنبش عظیم جهانی نیرو بگیریم و مبارزه در راه رفاه امروز و رهائی قطعی فردا را، در ایران و کُردستان دوش بدوش این صف عظیم جهانی، محکم تر و سریعتر به پیش ببریم.
زنده باد روز جشن جهانی کارگر – زنده باد حکومت کارگری – زنده باد سوسیالیسم.
