در آستانه پایان سال میلادی ۲۰۲۵ و فرارسیدن سال ۲۰۲۶، سال نو را به همه مردم آزادیخواه، برابریطلب و جهان، بهویژه به کارگران، زحمتکشان، بیکاران، زنان، جوانان، مهاجران و پناهندگان، و همه محرومان و ستمدیدگان تبریک میگوییم. امید ما این است که سال پیشِ رو، سالی باشد سرشار از همبستگی، مقاومت، سازمانیابی و دستاوردهای ملموس برای اکثریت جامعه؛ برای آنان که زیر فشار فقر، تبعیض و جنگ و سرکوب زندگی میکنند.
سال ۲۰۲۵ بار دیگر نشان داد که نظم مسلط جهانی، نظمی متکی به رقابت قدرتها، سود سرمایه و ماشینهای نظامی، برای مردم عادی چیزی جز ناامنی، آوارگی و ویرانی به ارمغان نمیآورد. جنگ و کشتار در نقاط مختلف جهان ادامه یافت، از جمله در اوکراین و فلسطین. در این جنگها، قربانیان اصلی نه دولتها و سرمایه داران و استثمار گران، بلکه مردم عادی هستند. کارگران و زحمتکشان، کودکان، زنان، سالمندان و فرودستانی که خانه و کار و آیندهشان به گروگان گرفته میشود. جنگ، زندگی را از مردم میگیرد و همزمان بهانهای میشود برای امنیتیکردن جامعه، محدود کردن آزادیها و فربه شدن دستگاههای نظامی و اطلاعاتی.
در ایران نیز تحت حاکمیت رژیم اسلامی، ماشین سرکوب بیوقفه کار کرد و شمار اعدامها رو به افزایش گذاشت. سیاستی که نشانه آشکار تعمیق بحران و ناتوانی حاکمیت در پاسخ به مطالبات مردم جز با ارعاب، خشونت و انتقامگیری از جامعه است. اعدام، زندان، پروندهسازی، سرکوب اعتراضات و فشار بر فعالان کارگری، زنان و جوانان، ابزارهایی هستند برای حفظ نظمی که بر فقر، تبعیض و بیحقوقی بنا شده است.
همزمان، شاهد سربرآوردن و تقویت گرایشهای راست افراطی، شبهفاشیستی و ضدپناهندگی در بخشهایی از جهان بودیم. از آمریکا تا مجارستان، از شیلی تا آلمان و دیگر کشورها. این جریانها میکوشند خشم اجتماعیِ ناشی از نابرابری، تورم، ناامنی شغلی و سقوط خدمات عمومی را به نفرتپراکنی و نژادپرستی تبدیل کنند. مردم مهاجر و پناهنده را «مقصر» جلوه دهند و افراد جامعه را به جان هم بیندازند. هدف واقعی آنان روشن است، حفظ وضع موجود به نفع سرمایه و قدرتمندان، با محدود کردن آزادیها، تضعیف تشکلهای مردمی و تقویت دستگاههای سرکوب. مقابله با این موج ارتجاعی، بدون دفاع قاطع از حقوق برابر همه انسانها، فارغ از ملیت، مذهب، جنسیت و وضعیت اقامت، ممکن نیست.
با این همه، سال ۲۰۲۵ فقط روایت جنگ و سرکوب نبود. در برابر این تاریکیها، بشریت مترقی ساکت نماند و در جایجای جهان واکنشهای امیدوارکننده شکل گرفت: اعتراض علیه جنگ و اشغال، ایستادگی در برابر نژادپرستی و نفرتپراکنی، تلاش برای دفاع از حقوق کارگران و مزدبگیران، و مبارزه زنان و جوانان برای آزادی و برابری. همزمان، شکلگیری همبستگیهای بینالمللی با قربانیان سرکوب و تبعیض نشان داد که هنوز میتوان دیوارهای مرز، ترس و تفرقه را شکست.
این تجربهها به ما یادآوری میکنند که تاریخ فقط محصول تصمیم حاکمان و بازی قدرتها نیست؛ تاریخ را مبارزه، آگاهی و سازمانیابی مردم نیز میسازد. هر جا که مردم توانستهاند مستقل از دولتها و بلوکهای قدرت، بر پایه منافع مشترک خود متحد شوند، روزنهای از امید گشوده شده است.
ما در آستانه سال نو، با تکیه بر همین امید و توان جمعی، آرزو میکنیم سال ۲۰۲۶ سالی بهتر باشد.
سالی به سود مردم ستمدیده و استثمارشده؛ سالی با عقبنشینی جنگافروزان و سرکوبگران؛ سالی با گسترش همبستگی انسانی و طبقاتی، سالی با تقویت تشکلیابی مستقل و دفاع از حق اعتراض، حق اعتصاب و حق زندگی شایسته، و سالی با قدمهای واقعی به سوی آزادی، عدالت اجتماعی، برابری و امنیت برای همه.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
