گلرخ ایرایی
مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.
اصلاح‌طلبان بدانند ما مردم ایران خیانت‌شان را از روز نخست به خاطر داریم. از یاد نمی‌بریم، تثبیتِ قدرتِ جمهوری اسلامی و کشتار فاجعه بار جوانان در دهه‌ی ۶۰ را؛ در روزهایی که شما حزب‌اللهی‌ها و خط امامی‌ها در راس امور بودید.
انقلاب فرهنگی و اخراج و خانه‌نشین کردنِ دانشجویان و اساتید؛ و برتری دادن به سفاهت در برابر لیاقت را؛ کشتار، شکنجه، تجاوز، تواب سازی و وادار کردن زندانیانِ سیاسی به تیرِ خلاص زدن به رفقای‌شان در زندان‌های دهه‌ی ۶۰ را؛ و قتل های زنجیره ای را که توسط شما و گماشتگان‌تان در وزارت اطلاعاتِ تحت نفوذتان رُخ داد.
وقتی در قتل‌های زنجیره‌ای نزدیک به ۱۰۰۰نفر طی چند سال سلاخی شدند، شما یک تدارکاتچیِ ساده شدید تا از پاسخگویی شانه خالی کنید و وقتی به جوانان در کوی دانشگاه حمله شد، دست از حمایت‌شان در خیابان و زندان‌ها کشیدید تا توسط انصار حزب‌الله به خاک و خون کشیده شوند و از پشت‌بام‌ها به زمین پرت شوند و مفقود شوند و بازماندگان‌شان به حبس‌های طویل‌المدت محکوم شوند.
وقتی در عاشورای ۱۳۸۸ شکل اعتراضات از راهپیماییِ سکوت فراتر رفت و شعارها از مرزهای تعیینی‌تان عبور کرد؛ مردمی که به واسطه‌ی فضای ایجاد شده توسط شما و ادعای رای‌های مفقود شده‌تان به خیابان آمده بودند را رها کردید تا کشته شوند و به اعدام محکوم شوند و در زندان‌ها مورد شکنجه قرار بگیرند.
۸۸ را مشخصا شما رقم زدید. برای برگشتن به عرصه‌ی قدرتی که از آن بیرون‌تان رانده بودند. اما حتا آن زمان هم به صندوق رای پشت نکردید و روی خونِ مصطفی‌ها و بچه‌های کهریزک «حماسه‌ی دماند» را آفریدید.
ما مردمِ کف خیابان همیشه سیاهی لشکرتان بودیم تا از پایین فشار بیاوریم و شما از بالا چانه بزنید تا بلکه به بازی قدرت دوباره راه‌تان دهند.
وقتی مردم در سال ۱۳۹۶ و در کف خیابان‌های ایران با شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» به میدان آمدند و از شما گذر کردند؛ مانند همیشه پوست انداختید و رنگ عوض کردید. پس از آن بود که بخش بزرگی از نسل دوم تان (نسل دوم اصلاحات) در پیوند با پهلوی و چهره‌سازی از او و چهره‌سوزی از نمایندگانِ واقعی مردم، خیانتی دیگر را رقم زدند و در جایگاه تئورسین و مشاوران و مباشرانِ درگاهِ همایونی، حضورِ مردم را به مصرفِ خیابان تعبیر کردند و سهیم شدند شکستِ خیزش انقلابیِ ۱۴۰۱.
مردم از اصلاحات گذر کرده‌اند و شما هنوز بر جنازه‌های تلنبار شده‌ی جوانان ایران، وعده‌های محمد خاتمی را دوره می‌کنید. او که در سال ۱۳۹۸ و پس از کشتار معترضان، ما مردم را امواج مخرب خواند و قدردانِ مقامِ عظما شد.
Ad placeholder
حالا دوباره به میدان آمده‌اید تا نوجوانی و جوانیِ نسل‌های بعد از ما را نیز همچون ما تباه کنید. بعد از آن همه فراز و فرود و بعد از افزایشِ بینش سیاسی جامعه در سال‌های اخیر، باز به میدان آمدید تا با فریب افکار عمومی شعبده‌ای دیگر به راه اندازید. اما از پشت میله‌های زندان هم دیده می‌شوید که نه برای پیروزی در انتخابات بلکه برای شکستِ مردم به میدان آمده‌اید.
اشاره به «اقتصاد و تولیدِ ورشکسته، و سفره‌های خالی قشر فرودست، و مردمی که دیگر توان پرداخت اجاره‌خانه را ندارند» در بیانیه‌ی حزب ندای ایرانیان و نگرانیِ امثال حسین نورانی‌نژاد، یادداشت‌نویسِ حزب اتحاد ملت برای «محرومان و مردمی که با سخت‌گیری!! های فرهنگی مواجه‌اند»، بیش از هر چیز برای نسل من یادآورِ مکر و ریای خاتمی‌ست. سیدِ خندانی که با عبایی شکلاتی آمده بود تا جامعه‌ی مدنی را محقق کند و از حقوق شهروندی سیراب‌مان کند. اما در دولت اصلاحاتِ او بود که روشنفکران را سلاخی کردند و دانشجویان را گازانبری از میان بردند و کارگران و خانواده‌های‌شان را در خاتون‌آباد به خاک و خون کشیدند و هزاران کارگر را بدون کم‌ترین تضمینی بر حقوق و تامین اجتماعی‌شان، بیکار و بی‌خانمان کردند و از آنان در حالی که سفره‌های شان به شدت کوچک شده بود، با قراردادهای موقت بیگاری کشیدند.
شما ادامه‌دهندگان سیاست‌های محمد خاتمی و ادامه‌دهندگان سیاست‌های اقتصادیِ اکبر هاشمی رفسنجانی هستید؛ نمادِ بهره‌کشی از قشر فرودست. چگونه از قشر فرودست و سفره‌اش حرف می‌زنید. شما بر گُرده‌ی قشر فرودست و با ارتزاق از سفره‌هاشان که روز به روز کوچک‌تر می‌شود به آنچه هستید رسیده‌اید.
همان‌قدر که در آن زمان می‌دانستید پیروزی کارگرانِ خاتون‌آباد، آغازی خواهد بود بر پیروزی طبقه و قشر تحت ستم در جای جای ایران بر بهره‌کشی و استثمارِ فردستان و آگاهانه آن را به خاک و خون کشیدید، حال نیز می‌دانید داغ کردن تنور انتخابات رمز بقای رژیم است و با برنامه برای خنثی کردن مخالفان به میدان آمدید.
حزب اعتدال و توسعه نامزد مورد نظرش را ساده‌زیست و مردمی خطاب می‌کند و دبیرکل حزب اتحاد ملت حضور جبهه‌ی اصلاحات را معنابخش به انتخابات می‌دانید و پیگیرِ حق انتخاب آزادِ ما مردمی شده است که سالانه و طبق آمار رسمی صدها نفرمان سربه‌دار می‌شوند و یا از فقر و گرسنگی و بی‌خانمانی در گوشه‌ی خیابان‌ها جان می‌دهند.
آحاد جامعه چه کسانی هستند و چگونه پاسخگوی‌شان خواهید بود؟
عباس عبدی، از خاتمی سخن می‌گوید و او را به عنوان الگو معرفی می‌کند؛ با مردمی که نه‌تنها از خاتمی عبور کرده‌اند بلکه کفن اصلاحات را نیز به آتش کشیده‌اند.
لباس یکرنگ اصولگراها را به تن کنید و از روبرو شلیک کنید.
وعده داده بودید با نهادسازی و تقویت جامعه‌ی مدنی قادرید از اقتدار حاکمیت و از استبداد بکاهید و بر توان مردم بیافزایید. از جامعه‌ی مدنی گفتید و از حقوق شهروندی، اما هرگز و در هیچ دوره‌ای از آزادی احزاب و تشکل‌ها حرفی نزدید و در وعده‌های فریبنده‌ی‌تان از حقوق اجتماعی و سیاسیِ ما طردشدگان خبری نبود.
ما که باورها و رویاهای‌مان خط قرمز رژیم بود، در زمان صدارت شما نیز همان انسداد و اختناقی را زیستیم که پیش از آمدنتان می‌زیستیم. شما در دفاتر حزبیِ مجازتان برای بقای سیستم هدف و برنامه تعیین کردید و هر بار نجات‌شان دادید و مردم را وادار به شکست کردید. شما هرگز قائل به هویت سیاسیِ افرادی غیر از خودتان نبودید، همان‌گونه که جمهوری اسلامی قائل نبود.
شما شکست‌خوردگانِ «فتح سنگر به سنگر» و «روزنه گشایی» حالا برای «راهگشایی» به میدان آمده‌اید و در سنگرِ فردی ایستاده‌اید که می‌گوید «قرار نیست برنامه جدیدی بنویسیم یا سیاست جدیدی را اعلام کنیم. چرا که سیاست‌های کلی را خامنه‌ای مشخص کرده است.»
شما همواره گَرد ناامیدی به جامعه پاشیده‌اید و وجودتان فرصتی بود برای بقای بیشتر رژیم و حالا نیز به همین شعبده دلخوش هستید. یاد روح‌الله زم گرامی، که شما و پهلوی‌طلبان را در روزهایی که هنوز بر عمومِ جامعه آشکار نبوید، در امتداد هم می‌دید.
مردم ایران شما وفاداران به جمهوری اسلامی را فراموش نمی‌کنند. روزی که مردم در کف خیابان و با جمهوری اسلامی تعیین تکلیف کنند، با شما لگد خوردگان و فرصت‌طلبان و به حق، ماله‌کشانِ رژیم که نام‌تان به ننگ بر تارک سپهر سیاسی ایران نقش بسته است نیز تسویه حساب خواهند کرد و این کشتیِ خوف را با تمام سر نشینانش به قعر خواهند فرستاد.
لینک به این یادداشت در منبع اصلی
لینک به این یادداشت در تریبون زمانه
