اول شهریور در تقویم ایران روز ابوعلی سینا و روز پزشک نامگذاری شده است. پزشکیان، رئیس جمهور منتسب، به مناسبت گرامیداشت این روز سخنانی ایراد کرد. او در بخشی از سخنان خود یاددآوری کرد که: راستگویانه بر عهدش به هنگام مبارزات انتخاباتی جهت تامین سلامت، بهداشت و درمان مناسب جهت تنگدستان و درآمد مناسب برای پرسنل پزشکی پایبند می باشد. وزیر بهداشت کابینه نیز یادآوری کرد که تامین عدالت سلامت در اولویت وظایفش خواهد بود. او پیاده کردن طرح پزشک خانواده را راهِ حل مشکلات فراوان و هزینه های کمر شکن دارو، ویزیت و معالجه به شمار آورد. طرح مورد اشاره سالهاست نقل محافل کاربدستان می باشد و تاکنون اقدامی برای راه اندازی آن به عمل نیامده است.
در جمهوری اسلامی نظام پزشکی عمدتا در اختیار بخش خصوصی بوده و امر معالجه و تامین و توزیع دارو در اختیار مافیائی می باشد که اعضای آن یا خود از صاحبان مقامات موثر حکومتی بوده و یا پشتشان به آنها گرم است. هم آنها بیمه درمانی ناقص موجود را غیرکارا کرده اند. پزشکیان و وزیر بهداشتش هیج اشاره به مسئله بیمه درمان و بهبود آن نکرده اند. در هر حال دلایل مشخصی وجود دارد که نمایان میسازد که تعهد به حل مشکلات بهداشتی شهروندان فقیر و یا کم درآمد چون کف بر اقیانوس می باشد و شکستش محتوم. به چند دلیل برای جهت اثبات این ادعا اشاره میشود.
در سیستمی که اقتصاد ورشکسته اش نیاز به تاراج اموال عمومی تحت عنوان خصوصی سازی و تحمیل ریاضت اقتصادی بر پایه اقتصاد نئولیبرالی بر مردم دارد چگونه میتوان از تامین عدالت سلامت و صحبت کرد؟ کاربدستانی که عملا خود را حامی بخش خصوصی قلمداد کرده اند چگونه می توانند از راستگوئی در اولویت دادن به حل مشکلات بهداشتی افراد کم درآمد داد سخن بدهند؟ بعضی از کارشناسان با اشاره به گرانی کمرشکن دارو و درمان برای تنگدستان به حقایقی تکان دهنده اشاره کرده اند. طبق تحقیقات انجام شده تنگدستان بسیاری بدلیل محرومیت از بیمه درمانی و یا حتی داشتن دفترچه های بی خاصیت بیمه با امراض ساخته و به پزشک، مراکز درمانی و یا بیمارستان ها مراجعه نمیکنند. نتیجه این کار مرگ توام با رنج ناشی از تعمیق مریضی می باشد. البته موارد تکان دهنده ای نیز گزارش شده که بیمارستان ها از پذیرفتن بیماران فقیر و بویژه کودکان مریض خانواده های کم درآمد خودداری کرده و موجبات مرگ آنها را فراهم کرده اند. اینگونه محققان نوشته اند که برای تامین عدالت سلامت باید به مبارزه با فقر در حوزه بهداشت و سلامت اولویت بخشید. زیرا سلامت مقدمتا با پیشگیری از مریض شدن تامین میشود. پیشگیری نیز احتیاج به تامین غذای کافی و سالم، ترویج اطلاعات مربوط به تغذیه با کیفیت و آموزش چگونه سالم زیستن، داشتن فراغت خاطر، ورزش روزانه و موارد متعدد دیگر جهت ساکنان کشور دارد
اما در نظام تا دندان فاسد رژیم که 70 درصد شهروندان را به زیر فقر مطلق و نسبی رانده عدالت سلامت و تانین درآمد کافی برای کادر درمان جز یک شعار توخالی چیز دیگری نیست. البته اکثریت شهروندان ایران با عدم شرکتشان در انتخابات نشان دادند که امیدی به حل مشکلات کشور به دست هیچکدام از جناح ها ندارند
اما راه حل پیست؟ بند مطالباتی مربوط به تامین عدالت بهداشت و سلامت در برنامه حزب کمونیست ایران چنین است:
“ﺑﻬﺪاﺷﺖ و درﻣﺎن ﻋﻤﻮﻣﯽ، راﻳﮕﺎن و ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﭘﻮﺷﺶ ﭘﺰﺷﻜﯽ و درﻣﺎﻧﯽ ﺳﺮاﺳﺮی ﺑﺮای کلیه اﻓﺮاد ﺳﺎکن کشور، اﻧﺤﻼل ﻃﺐ ﺧﺼﻮﺻﯽ”.
دقت در این مطالبه نشان می دهد که تامین ﺑﻬﺪاﺷﺖ و درﻣﺎن ﻋﻤﻮﻣﯽ، راﻳﮕﺎن و ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﭘﻮﺷﺶ ﭘﺰﺷﻜﯽ و درﻣﺎﻧﯽ ﺳﺮاﺳﺮی ﺑﺮای کلیه اﻓﺮاد ﺳﺎکن کشور منظور نظر است و نه فقظ شهروندان شناسنامه دار ایرانی. این مطالبه شامل حال مهاجران افغان، کودکان و بزرگسالان بدون شناسنامه و همه کسانی میشود که ساکن جغرافیای ایران هستند. در ضمن این مطالبه خواهان انحلال بخش خصوصی است. زیرا وجود این بخش به معنای نابرابری در ارائه خدمات به ساکنان می باشد. در ضمن طبق تجربه کابینه های دست راستی در کشورهای حتی توسعه یافته ای نظیر بریتانیا کابینه ها از امکانات و بودجه بخش عمومی می کاهند. در نتیجه سقوط کیفیت و کاهش امکانات این بخش بسیاری از مردم ناچار میشوند به بخش خصوصی مراجعه کنند. این امر در رژیمی فاسد و مافیائی نظیر جمهوری اسلامی به درجات بیشتری حاکم می باشد. در این شکی نیست که باید جهت وادار کردن رژیم و کاربدستانش در تامین هر درجه از خدمات بهداشتی و درمانی و درآمد کافی برای پرسنل مبارزه کرد. بایستی با پشتیبانی از مبارزات سازمان یافته پرستاران در سطح کشور کابینه را ناچار کرد تا درآمد و حقوق این پرستاران و کادر پزشکی را را تامین نماید. اما برای تحقق بخشیدن به مطالبه فوق به بهترین وجه بایستی از طریق مبارزاتی انقلابی و سراسری کشور را از چنگال حکومت سرمایه دارانه و مذهبی موجود رهانید و آنرا با رژیمی انسان محور جایگزین کرد.
