یکشنبه۱۲فروردین، سالروز تحمیل رژیمی به مردم ایران است که «جمهوری اسلامی ایران» نام گرفت. ۴۵ سال پیش در چنین روزی مصادره کنندگان انقلاب مردم ایران به رهبری خمینی، طی نمایشی به نام: «همه پرسی از مردم ایران» حاکمیت جهل و خرافه و سرکوب خود را بر این کشور رسمیت بخشیدند.
روز ۱۲فروردین سال ۵۸، در حالیکه هنوز دو ماهی از پیروزی قیام مردم نگذشته بود و توده های مردم به تمامی پی به ماهیت افکار ارتجاعی و اهداف بورژوایی غاصبان انقلاب نبرده بودند، که دارو دسته خمینی با شعار:« جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر» به میدان آمدند تا مردم را ملزم گردانند که از میان دو رأی «آری و نه» یکی را انتخاب کنند و با شرکت در این باصطلاح «همه پرسی» به نظام جمهوری اسلامی آری یا نه بگویند. خمینی برای برگزاری این نمایش تعجیل بسیار داشت. زیرا می دانست اگر مردم فرصت بیابند با چشمان باز در مورد ماهیت حکومت اسلامی قضاوت کنند، نتایج رفراندوم آنگونه نمی بود که وی انتظار داشت.
سوالی فریبکارانه و پاسخ «آری یا نه» که برای این رفراندوم تعیین کرده بودند، به شیوه ای بود که گویا اگرکسی رای «آری» را به صندوق نیاندازد، به معنای آن است که طرفدار بازگشت رژیم پادشاهی است. طبعا در شرایطی که توده های مردم جانبازانه و وسیعا در قیام برای سرنگونی رژیم پهلوی شرکت کرده بودند، انتساب چنین نسبتی به آنان مایه سرشکستگی بود و بسیاری از همین مردم از فرط نفرت شان نسبت به رژیم و نظام پیشین و علیرغم میل باطنی شان، به حاکمیت مذهبی و حکمرانی مشتی آخوند و مرتجع، ناچارا و بخشا نیز از روی توهم رأی «آری» را انتخاب می کردند و به صندوق های رأی می ریختند.
البته در آن هنگام نیز آن دسته از مردم که ماهیت حاکمیت مذهبی و قدرت گیری مرتجعان را همسان حاکمیت استبدادی و دیکتاتوری نظام شاهنشاهی می دانستند، نه تنها این رفراندوم را تحریم کردند، بلکه تا جایی که توان داشتند، توده های مردم را هم از شرکت در آن برحذر می داشتند. کارگزاران تازه به قدرت رسیده برخوردار از امکاناتی که به چنگآورده بودند و با استفاده از تریبونهایی که در اختیار داشتند و با اتکاء به سنت های مذهبی رایج در میان مردم، نتایج به اصطلاح همه پرسی را به نفع خود و به نام جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند. سابقه تمامی انتخابات فرمایشی ۴۵ سال اخیر به چنین روزی بر می گردد و با تثبیت چنین روزی بود که سنت انتخابات های نمایشی و فرمایشی در این رژیم تکرار می گردد. ۱۲فروردین، برای مردمی که تحت حاکمیت این رژیم به سر می برند، یادآور اولین روزهای نفی حق انتخاب در تعیین سرنوشت خویش و اولین روز تثبیت رسمی حاکمیت جهل و خرافه و اولین روز شکلگیری حاکمیتی است که هم ارتجاعی و هم سرمایه داری است.
روز ۱۲فروردین، اگر برای جمهوری اسلامی روز آغاز چهل و ششمین سال از حاکمیت نظام سرمایه داری اسلامی است، برای توده های مردم سالروز اعلام پایان نقش توده های مردم در یک انقلاب شکوهمند و سالروز آغاز یک رژیم ارتجاعی و سالروز تداوم یک عمر سرکوب، تحقیر، تحمل فقر و گرسنگی است و آغاز چهل و ششمین سال تداوم سلب ابتدایی ترین آزادیهای فردی و اجتماعی است.
اگرچه در آن هنگام نیز بخش های نسبتا وسیعی از مردم در آن اولین نمایش انتخاباتی شرکت نداشتند، اما جمهوری اسلامی اولین آمار جعلی خود را از یک باصطلاح رفراندوم اعلام کردو ادعا نمود که گویا بیش از ۹۸درصد مردم در نمایش «جمهوری اسلامی آرییا نه» شرکت داشته اند. این ادعای جمهوری اسلامی در حالی اعلام می گردید که مردم کردستان با جمعیتی چند میلیونی، علیرغم این فریبکاری آشکار، با هوشیاری کامل در این رفراندوم شرکت نکردند و باین ترتیب مشروعیت این رژیم را نپذیرفتند. رژیم حتی شانس این را هم نداشت که دکه های انتخاباتی اش را در کردستان دایر کند. برای بسیاری از مناطق دور افتاده در سراسر ایران هم اصلا برگه انتخاباتی فرستاده نشد. در چندین نقطه و از جمله مناطقی از ترکمن صحرا صندوق رای مستقر نشد.
امروز میلیونها نفر از مردم ایران به مردم کردستان و به همه آنهائی که آگاهانه در این نمایش دادن مشروعیت به رژیم اسلامی شرکت نکردند دست مریزاد می گویند. امروز اکثریت قاطع مردم ایران، زنان، جوانان، کارگران، معلمان ،بازنشستگان ، ملتهای تحت ستم و بسیاری از اقشار دیگر جمعه خواهان سرنگونی این رژیم هستند. اما چنین خواستی تنها با تکرار صحنه های پرشور خیزش انقلابی سال ۱۳۵۷، خیزشهای سرنگونی خواهانه دیماه۹۶، آبان۹۸، و انقلاب زن، زندگی، آزادی با ایفای نقش آگاهانه و متشکل طبقه کارگر در صحنه ها و عرصه های مختلف، میسر می شود. بگذارید دست در دست هم زمینه های چنین انقلابی را با اراده میلیونی مان فراهم کنیم.
در روز استقرار حکومت جنایت، تحمیق و ویرانی جمهوری اسلامی جا دارد یاد کمونیستها، انقلابیون، پیشقراولان زن و مردی را گرامی بداریم که در جهت جلوگیری از قدرت این هیولای ضد بشری و تحقق آرمانهای واقعی انقلاب ایران، در میدان نبرد و یا در زندان ها جانشان را فدا کردند. یاد الهام بخش آنان امروز بیشتر از هر روز دیگر ما را در رزم بی امان، نقشه مند، سازمانیافته و پیوسته علیه رژیم اسلامی و نظام سرمایه داری یاری خواهد بخشید.
