در یک هفته اخیر اکسیون های اعتراضی و مقابله با نیروهای سرکوبگر فراوان و مستمر شده است. روز جمعه ٢٦ بهمن شماری از دانشجویان در اعتراض به کشته شدن یک دانشجو به نام امیر محمد خالقی در داخل کوی دانشگاه تهران و بیرون آن تجمع کرده و با نیروهای حراست و لباس شخصی ها درگیر شدند. آنها شعار می دادند “خونی که ریخته میشه + با هیچی پاک نمیشه”، دانشجو می میرد + ذلت نمی پذیرد” و تلاش میکردند تا محاصره کوی را بشکنند و به شمار زیادی از دانشجویان که در بیرون حضور داشتند امکان بدهند به آنها بپیوندند. تا کنون تعدادی از آن دانشجویان امکان یافته اند خود را به داخل کوی رسانده و به بقیه معترضین بپیوندند. رئیس دانشگاه کوشیده تا جو را آرام نماید.او اظهار کرده که عامل تنش و تشنج کنونی، همچون سال ۷۸لباش شخصی ها هستند. او به قول خودش در تلاش بوده تا فاجعه دیگری در کوی دانشگاه روی ندهد. اما جو اعتراضی در آن لحظات چنان بالا بوده که تا زمان رسیدن
این خبر او موفق نشده تا دانشجویان را آرام کند.برعکس به دلیل اقدامات سرکوبگرانه مزدوران دانشجویان معترض بر میزان مقاومت خود افزوده شعارهای “حراست، سپاهی + دشمن ما شمائی” و در مواردی “مرگ بر خامنه ای” سرداده و یکی از لباس شخصی ها را دستگیر و اسناد مزدوری وی را ضبط کرده اند. این مبارزه و اعتراض تا هنگام نوشته این مطالب ادامه داشته است.
از وقتی که اکسیون های اعتراضی در جامعه افزایش یافته است، فضای مبارزاتی در داخل دانشگاه ها نیز تقویت شده است. به همین جهت در چندین شهر بزرگِ چندین استان نظیر تهران، اصفهان، فارس، آذربایجان شرقی و غربی، هر سه بخش خراسان، کرمانشاه، کردستان و چندین استان دیگر مسئولین اطلاعاتی از ترس تجمع و به هم پیوستن دانشجویان مبارز کلاس ها را غیر حضوری و یا به کلی تعطیل کرده اند.
گذشته از شعله کشیدن دوباره جو مبارزاتی دانشجوئی،اعتراضات و مبارزات زنان و مردان مبارز در شهر دهدشت، واقع در استان کهگیلویه و بویراحمد از مشخصات برجسته مبارزات چند روز اخیر در کشور بوده است. شامگاه یکشنبه۲۱بهمن‌ماه، در پی فراخوانی در استان کهگیلویه و بویراحمد در اعتراض به وضعیت «غیرقابل زیست معیشتی، تاراج منابع آبی »، تجمع اعتراضی در شهر دهدشت شکل گرفت. یکی از معترضین توضیح داده که «دلیل اصلی اعتراض، وضعیت معیشتی است.” او گفته که بیشتر از یازده سد در این استان کوچک زده‌اند و این در حالی که بسیاری از خود این مردم حتی از نوشیدن آب آشامیدنی این سدها هم محروم هستند.» در تداوم اعتراضات در روزهای۲۳و ۲۴ بهمن تصاویر و ویدیوهایی که از دهدشت منتشر شد نشان از طرح مطالبه آزادی‌های مدنی و سیاسی و تلاش شهروندان برای اتحاد به منظور تداوم اعتراضات داشتند. اخبار رسیده حاکی از آن است که تا کنون تعدادی دستگیر شده و در میانشان کودک هم هست.
این مبارزات همزمان است با تداوم مبارزات و اعتراضات سنتی، مستمر و رو به رشد کارگران و بویژه کارگران رسمی و پیمانی نفت، بازنشستگان حرفه های گوناگون، مبارزین علیه حکم اعدام، فعالان محیط زیست، کارگران شهرداری ها و نظایر آنها، روی داده اند.
این مبارزات و اعتراضات که رو به فزونی هستند در شرایطی روی داده اند که اقتصاد ایران به متلاشی کامل نزدیک میشود؛ چهره های اصلی نظام در میان توده وسیع شهروندان به عنوان فاسد و جانی تداعی میشوند؛ اختلافات در درون هیئت حاکمه تشدید گردیده؛ رژیم در مناسبات دیپلماتیکش همیشه با تحقیر روبرو میشود. در یک کلام تناسب قوا بین جمهوری اسلامی و مردم روز به روز بیشتر به نفع مردم تغییرمیکند. مبارزات همین یک هفته اخیرگواه این واقعیت است. به نظر می رسد که حرکت جامعه به سوی پیدائی یک فضای انقلابی در جامعه سرعت گرفته است. چنین شرایطی وظایف زیادی در مقابل کمونیست ها، انقلابیون چپ و انساندوستان علیه ستم و استثمار قرار میدهند که اهم آنها را می توان چنین برشمرد. تلاش در جهت توده ای کردن بدیل رهائی بخش و استقرار حکومتی متمرکز شود که بعد از سرنگونی رژیم منحط اسلامی باید به نفع کارگران و مردم زحمتکش برقرارگردد. خیزش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” خطوط این بدیل را روشن کرده است، خطوطی که باید تدقیق شوند.سرعت بخشیدن به گستراندن سازمان های انقلابی موجود و شروع کردن سازماندهی ضروری و جدید. لازم است همه مبارزات و تلاش ها نقشه مند و معطوف به استقرار نظامی جدید و به نفع مردم باشد. در این نظام نه احزاب سیاسی، بلکه شوراها و نهادههای برخاسته از رای و اراده مستقیم مردم حاکم خواهند بود، رفاه همگانی جای فقر را میگیرد و دموکراسی وسیع به جای استبداد می نشیند.برابری واقعی بین زن و مرد متحقق خواهد شد. ارتشی غیر حرفه ای و مردمی جای ارتش و سپاه حرفه ای و ضد مردمی را میگیرد. دولت مذکورنیز خود رو به زوال خواهد بود.
