شمس الدین –امانتی
برگرفته از: پیام نشریه صدای انقلاب ایران.
در یک راهپیمایی ۲۵۰ کیلومتری،کارگران معادن ترکیه خواستار ۵۰۰ ٪ افزایش دستمزد شدن!
۲۵۰ هزار کارگر معدن زغال سنگ در پی مطالبه ۵۰۰ در صد اضافه دستمزد، و برای تحقق آن خواست، دست به یک راهپیمایی طولانی زدند.
بنا به گزارش خبرگزاری های خارجی روز جمعه ۱۴ دیماه سال ۱۳۶۹ کارگران معدن زغال سنگ شهر زنگول داغی واقع در کنارهٔ دریای سیاه راهپیمایی را بطرف آنکارا پایتخت ترکیه آغاز کردند، آنها مصمم هستند مسافت ۲۵۰ کیلومتری زنگول داغی – آنکارا را پیاده طی کنند تا خواستهای خود را از نزدیک با مقامات دولت ترکیه در میان بگذارند.
کارگران معادن ترکیه برای تحقق خواست مزبور، پیشتر چند بار دست به اعتراض زده بودند، که طی آن دولت ترکیه با افزایش معادل۳۰۰ درصد موافقت کرده بود.
اما کارگران برخاست پنج برابر شدن دستمزد پافشاری میکنند.
رفقای کارگر!
آن چیزی که دولت ترکیه را ناگزیر کرده است تا با ۳۰۰ در صد افزایش دستمزد توافق نماید همانا قدرت اتحاد و یکپارچگی کارگران است که آنها در سازمانهای کارگری و تشکلهای چند صد هزار نفری متحد شده اند. اگر امروز آنها با سه برابر شدن دستمزدهایشان قانع نیستند بخاطر نیروی پُرتوان کارگرانی است که حمایت از این خواست بر حق برخواسته و ابراز همبستگی میکنند.
خبر حرکت پُر قدرت ۲۵۰ هزار کارگر ترک و راهپیمایی اعتراضی آنها برای ۵ برابر شدن دستمزد هایشان برای ما هم طبقه ایها و همسرنوشت های ایرانی آنها جای خوشحالی است و آرزو داریم کارگران در مبارزه به موفقیت دست یابند.
قابل توجه است در حالی که کارگران ترکیه خواهان ۵ برابر شدن دستمزد هستند، در این روزها جمهوری اسلامی میگوید ماهانه مبلغ ۲ هزار تومان به حقوق کارگرانی که مشمول قانون کار هستند می افزاید.
بروشنی مشخص است این افزایش دستمزد شامل حال تعداد کمی از کارگران خواهد شد. و از طرف دیگر در کشوری چون ایران که گرانی بیداد می کند و قیمت اجناس گرانتر از هر جای دیگر در دنیا است، نمیتواند سطح معیشت کارگران را ارتقاء بدهید.
کارگران ایرانی به خوبی می دانند در شرایطی که کمبود و گرانی بر بازارها حاکم است دستمزد موجود کافی نیست و برای تامین هزینه معیشت یک خانواده کارگری باید سطح دستمزدها تا ۱۰ برابر افزایش یابد.
بنابراین برای اینکه کارگر ایرانی بتواند مطالبات و حقوق حقه خود را بر رژیم جمهوری اسلامی تحمیل کند. باید سازمان یافته و متشکل شوند تا به مانند کارگران ترکیه با اتکاء به نیروی چند صد هزار نفری، سرمایه داران و قدرت حکومتی آنها را وادار به عقب نشینی نمایند، به همین لحاظ باید اتحاد و تشکل کارگری و نیز حرکت اعتراضی قدرتمند آنها تجربه و الگویی برای ما کارگران ایرانی باشد.
