بر اساس یافته‌های یک پژوهش جدید، گردش جریان‌های اقیانوس اطلس به یک نقطه بحرانی میل می‌کند که «خبری ناگوار برای اقلیم و بشر» است.
پژوهشگران می‌گویند که پیش‌بینی‌ها درباره سرعت وقوع فاجعه اقلیمی بعد از رسیدن به نقطه بحرانی آنها را شوکه کرده است. با این همه، آنها هنوز نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که نقطه بحرانی چقدر زود به وقوع خواهد پیوست.
پژوهشگران با استفاده از داده‌های تاریخی و مدل‌های کامپیوتری توانستند به علایم هشدار زودهنگام برای فروپاشی سیستم «گردش دورانی-نزولی جریان‌های اقیانوس اطلس (Amoc)» دست پیدا کنند. گردش دورانی جریان‌های اقیانوس اطلس نقش مهمی در تنظیم وضعیت جوی و اقلیمی در سطح جهانی دارد.
گردش دورانی-نزولی جریان‌های اقیانوس اطلس همان حالا به سمت تغییری ناگهانی پیش می‌رود؛ اتفاقی که در بیش از ۱۰ هزار سال اخیر رخ نداده است و تبعات سخت برای بيشتر نقاط دنیا خواهد داشت.
گردش دورانی جریان‌های اقیانوسی شامل بخشی از گلف استریم و سایر جریان‌های قوی اقیانوسی می‌شود یک کمربند آبی است که گرما، کربن و سایر مواد مغزی را از مناطق استوایی به به سمت مدار شمالگان حمل می‌کند. این جریان‌ها در مدار شمالگان خنک می‌شوند و به سمت اعماق اقیانوس می‌روند. این حرکت به انتقال انرژی در سرتاسر کره زمین کمک می‌کند و تاثیرات گرمایش زمین به دست بشر را کنترل می‌کند.
اما این سیستم اقیانوسی به خاطر ذوب شدن بیش از حد انتظار یخچال‌های گرین‌لند و یخ‌های قطب رو به زوال است. ذوب شدن این یخ‌ها موجب می‌شود که آب تازه وارد دروا شود و آب گرم‌تر و شورتر که از جنوب می‌آید به اعماق اقیانوس نزول نسند.
تا کنون پژوهش‌ها به نقطه نظر مشترکی درباره وخامت اوضاع نرسیده‌اند. یک پژوهش در سال گذشته بر روی تغییرات دمای سطح دریا نشان داد که نقطه بحرانی می‌تواند بین سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۹۵ رخ دهد. با این همه اداره هواشناسی بریتانیا می‌گوید که تغییرات بزرگ و سریع بعید است که در قرن ۲۱ رخ دهد.
پژوهش جدد که در ژورنال ساینس ادونسز منتشر شده است به علام هشدار در سطوح نمک حل شده در آب در بخش جنوب اقیانوس اطلس بین کیپ‌تاون و بوينس آيرس نگاه می‌کند.
با شبیه‌سازی تغییرات ۲۰۰۰ ساله با استفاده از مدل‌های کامیپوتری تغییرات اقلیمی، این پژوهش نتیجه‌گیری کرد که حتی کاهش آهسته جریان‌های اقیانوسی می‌تواند به یک سقوط ناگهانی با تبعات فاجعه‌بار در کمتر از ۱۰۰ سال منجر شود.
