بخش زنان
منیژه صدیقی، از اعضای «جنبش خودجوش زنان افغانستان» که بیش از یک سال است در زندان طالبان زندانی است، پنج‌شنبه شب ۱۶ فروردین / ۴ آوریل در یک نشست خبری سازمان‌دهی‌شده که از شبکه طلوع‌نیوز پخش می‌شد ظاهر شد و گفت:
در زندان شکنجه نشده‌ام. وضعیت سلامتم خوب است. هر وقت که بیمار بودم، شب یا روز، پیش پزشک رفته‌ام. غذایم خوب است.
منیژه صدیقی در این نشست خبری برنامه‌ریزی‌شده، از طالبان خواست تا آزادش کنند. او گفت:
من فقط می‌خواهم که تا عید به پیش خانواده خود برگردم. می‌خواهم من را آزاد کنند، به این خاطر که بی‌گناه هستم.
این فعال زن همچنین افزود که اگر تنها جرم‌اش شرکت در اعتراضات علیه طالبان است، او به این دلیل شش ماه را در زندان گذرانده است.
روشن نیست که منیژه صدیقی تحت چه شرایطی در این نشست خبری حاضر شده است.
به‌گفته عفو بین‌الملل منیژه صدیقی ۱۷ مهر ۱۴۰۲ / ۹ اکتبر ۲۰۲۳ ناپدید شد و سپس معلوم شد که در بازداشت طالبان است. عفو بین‌الملل بعد اعلام کرد که صدیقی ۱۴ آذر ۱۴۰۲ / ۵ دسامبر ۲۰۲۳ به زندان منتقل شده است.
این سازمان مدافع حقوق بشر و شماری دیگر از نهادهای بین‌المللی پیش از این در مورد وضعیت منیژه صدیقی در زندان طالبان ابراز نگرانی کرده و گفته بودند که در معرض شکنجه قرار دارد.
صدیقی متهم شده که عکس ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان را آتش زده است. گفته می‌شود که این مدافع حقوق زنان افغانستان در زندان هیچ‌گونه دسترسی به خدمات بهداشتی و حقوقی از جمله وکیل مدافع ندارد.
دادگاه طالبان منیژه صدیقی را به دو سال حبس تنفيذی محکوم کرده است.
زنان معترض افغانستان پیش از این بارها گفته بودند که منیژه صدیقی در زندان طالبان شکنجه شده و وضعیت سلامت او وخیم است.
این در حالی است که حبیب‌الله بدر، معاون اداره امور زندان‌های طالبان مدعی شده است که با منیژه صدیقی «رفتار درست» می‌شود.
نشست خبری منیژه صدیقی برای ایرانی‌ها یادآور اعترافات اجباری زندانیان در زندان‌های جمهوری اسلامی است.
در پی این نشست خبری «جنبش زنان برای صلح و آزادی» افغانستان در واکنش اعلام کرد که طالبان برای «فریب اذهان عمومی» منیژه صدیقی را وادار به اعتراف کرده‌اند.
در بیانیه این گروه آمده است که اعتراف اجباری مغایر با حقوق زندانیان است.
این جنبش از سازمان ملل متحد و سایر نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر خواسته است تا برای آزادی منیژه صدیقی اقدام کنند.
همچنین «جنبش خودجوش زنان افغانستان» در بیانیه‌ای گفته است که براساس قوانین داخلی و بین‌المللی، اعتراف اجباری فاقد اعتبار بوده و نوعی جرم محسوب می‌شود.
در این بیانیه آمده است:
طالبان بار دیگر با سفیدنمایی جنایت‌ها و رفتارهای خشونت‌آمیزشان در برابر زنان افغانستان که همیشه با رویکرد شلاق، لت‌و‌کوب و زندانی کردن همراه بوده، این بار منیژه صدیقی، عضو این جنبش را وادار به اعتراف اجباری کردند که گویا شکنجه نشده است.
به‌گفته «جنبش خودجوش زنان افغانستان»، گروه طالبان منیژه صدیقی را از هفت ماه به این‌سو بی‌گناه و بدون مدرک زندانی کرده است.
این جنبش اعتراضی از جامعه بین‌المللی خواسته است تا به طالبان اجازه ندهد که از زندانیان زن برای پوشش «جنایت‌های‌شان» استفاده کنند.
بیانیه همچنین از مردم افغانستان و نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه سازمان ملل خواسته است که بیش از این در برابر «جنایت‌های طالبان» سکوت نکنند.
این جنبش همچنین خواستار آزادی بی‌قیدوشرط منیژه صدیقی شده است.
طالبان از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، بارها زنان معترض این کشور را بازداشت و زندانی کرده‌اند.
شماری از این زنان پس از آزادی از زندان ادعا کرده‌اند که تحت شکنجه و بدرفتاری طالبان قرار گرفته‌اند.
