بخش خبر
نهادهای وابسته به سازمان ملل اعلام کردند که درگیری‌ها، آشفتگی‌های اقتصادی و شرایط اقلیمی شدید، تلاش‌ها برای کاهش گرسنگی را در سال گذشته را ناکام گذاشت و حدود ۹ درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه احتمالاً حدود ۷۳۳ میلیون نفر در سال ۲۰۲۳ با گرسنگی مواجه شده‌اند، میزانی که باافزایش شدید پس از همه گیری کووید ـ ۱۹ به مدت سه سال ثابت مانده است.
اما این تصویر در جهان یکدست نیست. در حالی که در مقایسه با میانگین جهانی که از هر ۱۱ نفر یک نفر گرسنه است، از هر پنج نفر در آفریقا یک نفر تحت تأثیر گرسنگی قرار دارد، آمریکای لاتین و کارائیب در این زمینه پیشرفت داشتند و آسیا موفق شد سوء تغذیه را متوقف کند.
ناامنی غذاییِ متوسط یا شدید، که مردم را مجبور می‌کند گهگاه وعده‌های غذایی خود را حذف کنند، در سال گذشته به ۲٬۳۳ میلیارد نفر یعنی تقریباً ۲۹ درصد از جمعیت جهان ضربه زد.
Ad placeholder
گزارش مشترک سازمان خواربار و کشاورزی (فائو)، صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی، صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، برنامه جهانی غذا و سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که هدف سازمان ملل برای جهانی بدون گرسنگی تا سال ۲۰۳۰ در حال محو شدن است.
درگیری‌ها، آشفتگی‌های اقلیمی و رکود اقتصادی در حال حاضر به‌عنوان عوامل اصلی ناامنی غذایی و سوء تغذیه شناخته می‌شوند که با عوامل زیربنایی از جمله نابرابری پایدار، عدم توانایی در خرید مواد غذایی سالم و محیط‌های غذایی ناسالم ترکیب می‌شوند.
اما بر اساس این گزارش، این عوامل اصلی بیشتر و شدیدتر می‌شوند و همزمان بیشتر نیز رخ می‌دهند، به این معنا که افراد بیشتری در معرض گرسنگی و ناامنی غذایی قرار می‌گیرند.
این گزارش با استناد به برآوردهای به‌روزشده افزوده است که در سال ۲۰۲۲ بیش از یک سوم جمعیت جهان توانایی دستیابی به یک رژیم غذایی سالم را نداشتند.
در اینجا نیز نابرابری‌های منطقه‌ای شدید بود: بیش از ۷۱ درصد از مردم در کشورهای کم‌درآمد نمی‌توانستند مواد غذایی سالم تهیه کنند، در حالی که این رقم در کشورهای پردرآمد کمی بیش از شش درصد است.
بزرگترین بحران گرسنگی در جهان: نیمی از مردم سودان غذای کافی ندارند
«زمانی برای از دست دادن وجود ندارد»
به گفته دیوید لابورد، اقتصاددان در سازمان خواربار و کشاورزی (فائو) و یکی از نویسندگان گزارش، بازگشت اقتصادی پس از کووید در داخل و بین کشورها نابرابر بود.
او گفت جنگ‌ها و رویدادهای اقلیمی شدید نیز در سال ۲۰۲۳ بدون توقف ادامه داشتند، اما جهان نتوانسته است یک «طرح مارشال» [کمک‌رسانی] برای تقویت بودجه اختصاص داده شده در مبارزه با گرسنگی اجرا کند.
گزارش نهادهای سازمان ملل که برای اجلاس سران گروه ۲۰ (G20) در برزیل ارائه شد، پیشنهاد اصلاحات اساسی در تأمین مالی امنیت غذایی و تغذیه را برای کاهش این بلایا نشان می‌دهد.
این امر با پذیرش تعاریف مشترک آغاز می‌شود که همه بازیگران را در کنار یکدیگر قرار دهد. بر اساس برآوردهای فعلی تا سال ۲۰۳۰، بین ۱۷۶ میلیارد دلار تا ۳,۹۷۵ میلیارد دلار برای ریشه‌کنی گرسنگی نیاز است.
با این حال، گزارش گفته است که ساختار مالی «بسیار پراکنده» مقیاس‌بندی و اجرای مؤثر تأمین مالی برای امنیت غذایی و تغذیه را غیرقابل اجرا می‌کند.
اهداکنندگان، سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای غیردولتی و بنیادها باید هماهنگی بهتری داشته باشند، زیرا مجموعه کنونی فاقد اولویت‌های مشترک است و با «تکثیر بیش از حد بازیگرانی که پروژه‌های عمدتاً کوچک و کوتاه‌مدت را ارائه می‌کنند» مشخص می‌شود.
لابورد گفت امنیت غذایی و تغذیه صرفاً مسئله «توزیع کیسه‌های برنج در شرایط اضطراری» نیست، بلکه کمک به کشاورزان در مقیاس کوچک و دسترسی به انرژی در مناطق روستایی است که می‌تواند سیستم‌های آبیاری را برقی کند.
براساس این گزارش، یکی دیگر از نقاط ضعف سیستم فعلی این است که نیات اهداکنندگان، همیشه نیازهای جمعیت را برآورده نمی‌کند. لابورد گفت:
بحث‌های مربوط به دامپروری در برخی از کشورهای اروپایی ممکن است سرمایه‌گذاری برای افزایش آن در آفریقا را که بحثی ضروری است، دلسرد کند.
او به منطقه ساحل آفریقا اشاره کرد، جایی که بی‌ثباتی مزمن و کودتای نظامی باعث شده اهداکنندگان کمک‌های خود را به حالت تعلیق درآورند، درست در شرایطی که مردم بیش از همیشه به آن نیاز دارند.
این گزارش همچنین توسعه ابزارهای مالی با ترکیب وجوه خصوصی و دولتی را توصیه می‌کند تا بازیگران خصوصی در امنیت غذایی سرمایه‌گذاری کنند.
در پایان این گزارش آمده است:
هیچ زمانی برای از دست دادن وجود ندارد، زیرا هزینه انفعال بسیار بیشتر از هزینه اقدامی است که این گزارش می‌طلبد.
