سه سال از قتل حکومتی ژینا می‌گذرد، قتلی که چون جرقه‌ای بر انبار خشم و رنج جامعه، خیزشی تاریخی را شعله‌ور ساخت. این خیزش با شعار جاودان «زن، زندگی، آزادی» نه تنها ایران بلکه جهان را تکان داد و صدای انقلاب را به گوش اکثر مردم دنیا رساند. ژینا دیگر تنها یک اسم نیست، بلکه به پرچم مبارزه و مقاومت تبدیل شده است. پرچمی که میلیون‌ها انسان آزادیخواه و عدالت طلب به دست گرفتند تا دنیای ایدال خود را فریاد بزنند و برای رسیدن به آن مبارزه کنند.
خیزش ژینا، نقطه عطفی در مبارزه طبقاتی مردم ایران برای رهایی از بند جمهوری اسلامی و نظام سرمایه‌داری وابسته به آن است که ریشه در واقعیت‌های جامعه از جمله، تبعیض سیستماتیک علیه زنان، استثمار و بی حقوقی کارگران، صلب هر نوع آزادی از جوانان، افزایش فقر، سرکوب، تورم افسار گسیخته، عدم به رسمیت شناختن ملیت‌ها و حق و حقوق آنها، به حاشیه راندن جوانان و نابود کردن آینده‌ی آنها، بی کاری، مشکلات زیست محیطی و فساد گسترده به پهنای دستگاه دولتی داشت.
شعار «زن، زندگی، آزادی» سه ستون اصلی نظام حاکم را هدف قرار داد.
١. مبارزه با ستمگری مردسالارانه، که بدن و اراده زنان را به میدان نبرد تبدیل کرده است.
٢. شورش علیه فقر و نابرابری اقتصادی، که زندگی کارگران و زحمتکشان را به تباهی کشیده است.
٣. انزجار از استبداد سیاسی، که هرگونه مطالبه برای آزادی‌های دموکراتیک را با زندان، شکنجه و اعدام پاسخ می‌دهد.
خیزش انقلابی ژینا که با رهبری خودجوش و افقی، “حکمرانی خیابان” را به نمایش گذاشت، گرچه با سرکوب خشونت‌بار رژیم موقتاً به عقب‌نشینی واداشته شد، اما هرگز خاموش نگردید. روح این قیام در بخش‌های قابل ملاحظه‌ای از جامعه زنده است و به اشکال گوناگون از جمله نافرمانی مدنی جوانان و زنان، اعتراضات مستمر کارگران، معلمان، بازنشستگان، زیست محیطی و دادخواهی تداوم یافته است.
جمهوری اسلامی در سومین سالگرد خیزش انقلابی ژینا در عمیق‌ترین بحران مشروعیت و کارآمدی خود قرار دارد. تورم بالای ۴۰ درصد و بیکاری بیش از ۲۰ درصد به ویژه در میان جوانان، نشان دهنده شکست سیاست‌های اقتصادی حکومت است. سیاست‌های نئولیبرالی و خصوصی‌سازی، ثروت ملی را به جیب اقلیتی وابسته به بیت رهبری، سپاه پاسداران و نهادهای امنیتی سرازیر کرده و فقر و محرومیت را برای اکثریت مردم به ارمغان آورده. این شکاف عمیق میان حاکمیت و مردم، نشان می‌دهد که هیچ اصلاحاتی در چارچوب این نظام نمی‌تواند راه‌گشا باشد. خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» فصل نوینی در مبارزات مردم ایران را گشود که بازگشت به گذشته در آن ممکن نیست.
جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل با تحمیل هزینه‌های سنگین، ماهیت ماجراجویانه و سرکوب‌گرانه جمهوری اسلامی را آشکار کرد. حکومت با صرف میلیاردها دلار برای نیروهای نیابتی‌اش در منطقه شکست خورده و برای جبران آن، مخالفان سیاسی را با اتهامات واهی سرکوب می‌کند. این سرکوب‌ها نشانه استیصال رژیم در برابر نارضایتی عمومی است.
کمیته خارج از کشور حزب کمونیست ایران بر این باور است که وظیفه نیروهای انقلابی و کمونیست، تبدیل روحیه مبارزاتی جاری به یک سازماندهی قدرتمند، متشکل و آگاهانه است. حمایت از مبارزات کارگران و زحمتکشان، جنبش زنان، دفاع از حق و حقوق ملیت‌های تحت ستم، پشتیبانی از فعالین مدنی و زیست محیطی، مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، افشای جنایات رژیم، توسعه شیوه‌های مستقل سازماندهی طبقاتی و سراسری و همبستگی با جنبش‌های آزادیخواه جهان تنها راه تبدیل مقاومت پراکنده به نیروی واقعی اجتماعی و سیاسی است. ضرورت ایجاد یک آلترناتیو چپ با پلتفرم انقلابی برای تحقق مطالبات مردم، هدایت جنبش‌ها و جلوگیری از مصادره انقلاب توسط نیروهای ارتجاعی بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
کمیته‌ی خارج از کشور حزب کمونیست ایران، یاد ژینا و همه‌ی جان‌باختگان خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» را گرامی می‌دارد و به خانواده‌های آنها درود می‌فرستد.
زنده باد زن، زندگی، آزادی
زنده باد سوسیالیسم
کمیته‌ی خارج از کشور حزب کمونیست ایران
١١ سپتامبر ٢٠٢٥
