تقدیم به: پرستاران معترض بیمارستان اکبر مشهد، در اعتراضات روز چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴.
شمس الدین – امانتی، ۲۳ آبان ۱۴۰۴
پیام قانون کار رژیم جمهوری اسلامی، به زنان کارگر.
زنان باید به خانه برگردند.
ماده ۷۵ قانون کار رژیم جمهوری اسلامی، می گوید «انجام کار در شب برای کارگران زن به استثناء امور بهداشتی، درمانی، فرهنگی و نظایر آن ممنوع است»! قانون کار رژیم بارها با شعارهائی نظیر «ممنوع است» و «نباید» و «نمیشود» به سراغ زنان کارگر رفته است. و با هزاران زبان میگوید «زن باید به خانه برگردد و گرنه چنانچه بخواهد کار کند، باید چنین باشد و ممنوع است و غیره»!
طبقه کارگر مدتهاست به جامعه اعلام کرده است که کار شبانه یا به اصطلاح شبکاری قدغن است! چه برای زن چه برای مرد! آنهم به این خاطر که کار شبانه موجب تباهی جسم و روان کارگر است و نه با استراحت و خواب روزانه و نه دستمزد اضافی، کاملا جبران نمیشود.
شب زنده داری تا بوده و هست در شمار رنجها و محرومیت ها بوده است و از لحاظ بدنی موجب کوتاهی عمر است. در مواردی هم که امور جامعه بدون شب کاری نمی گذرد، در مواردی نظیر کشیک بیمارستانها، داروخانه ها یا کارهای هنری و نمایشی یا کشیک برق و آب و غیره که شب کاری صرف نظر ناپذیر باشد، باید طوری این فشار بر کارگر – چه زن چه مرد – کم شود که این مضرات جبران گردد بعلاوه حتی المقدور چنین کارهایی نوبتی شود تا مضرات آن کاهش یابد.
ساعت کار آن بجای ۸ ساعت و ۷ ساعت باید کمتر و مثلا ۵ یا ۶ ساعت باشد. بعلاوه دستمزد هم باید حداقل دو برابر حساب شود تا کارگر بتونه از رفاه و استراحت بیشتری بهره مند گردد و …. . در چنین مواردی که شب کاری به ناچار انجام میگیرد نظیر همه موارد دیگر نباید تفاوت میان زن و مرد باشد! اگر جمهوری اسلامی زن را ضعیفه می شمارد و شب کاری را برای مردان روا و برای زنان ممنوع میکند این جز محدود کردن کار زنان نیست و باید در برابر این دلسوزی خاله خرسه ایستاد.
در این یک سطر و نیم مادهٔ قانونی توهین دیگری هم به زنان روا شده است! قانون کذایی رژیم میفرماید«جز در امور بهداشتی و فرهنگی و غیره»! نه تنها به زن کارگر بلکه به مرد کارگر هم توهین به شمار می آید که مزدوران سرمایه برایشان تعیین تکلیف کنند که مثلا نباید زنان در مرکز انرژی برق و در جوار همکاران مرد خود به شبکاری با ساعت کار کمتر و دستمزد دو برابر و غیره مشغول باشد!
به نظر قانون گذاران سرمایه زنان، در جوار فلان دکتر یا داروساز شبکاری بکنند اشکالی ندارد، اما در مراکز کارگری و در کنار کارگران مرد اشکال دارد! زن کارگر این توهین را بصورت کارگزاران رژیم پس میزند چرا که اختیار خودش را دارد و لازم به قیم مابی آقایان نیست!
تبصره این ماده می گوید«در مورد اختلاف، تشخیص امر با وزارت کار و امور اجتماعی است.
بلی باز هم قیم کارگران شده اند، گویا وزارت کار تعیین میکند که چه کار فرهنگی و بهداشتی و درمانی است و کدام کار چنین نیست! یعنی اینجا هم دست وزارت کار را باز گذاشته که مثلا اگر زن کارگر در کارهای هنری، موسیقی، و یا تئاتر کار میکند، این قبیل کار ها را «کار فرهنگی» به شمار نیاورد و بگوید «حرام است» ! این هم یکی دیگر از آن سنگ اندازی ایست که این قانون سر راه کار کردن زنان به آن دست زده است! ضرورت کار زنان در شب برای امور دیگر باید به تایید وزارت کار و امور اجتماعی برسد.
مگر وزارت کار چکاره است که برای کارگر تعیین تکلیف میکند؟زن نه ضعیفه است و نه صغیر است
که وزارت کار بخواهد قیم بشود و برایش تعیین تکلیف کند که این کارها را نکن.
هدف از این سنگ اندازی ها چیزی جز روانه کردن زنان کارگر به کارفرما هم چراغ میدهد که استخدام کردن زنان مایه دردسر است!
پاسخ کارگر، پاسخ زن و مرد کارگر، به این قانون این است که نه تنها نباید زنان شاغل به کنج خانه رانده شوند، بلکه باید امکانات و آموزشهای عمومی و تخصصی بیشتری از سواد آموزی گرفته تا مهارتها، در اختیار و در دسترس زنان قرار گیرد تا زن خانه دار خانواده های کارگری نیز امکان کارکردن در بیرون را داشته باشند، تسهیلات لازم دیگر از نانواخانه ها و لباسشوییها گرفته تا مهد کودک و شیرخوارگاه و غیره باید به هزینه دولت در دسترس زنان و خانواده ها قرار گیرد تا این خیل عظیم بیکاران طبقه ما هم آسانتر بتوانند به میدان کار تولیدی روی آورند و به مثابه انسانی مستقل، در سرنوشت خود و همسر و هم طبقه یی های خود، در مبارزه برای رهائی زن و مرد، در مبارزه برای برابری واقعی دو جنس با حداکثر ظرفیت شرکت نمایند!
طبقه کارگر کل این قانون را به صورت تدوین کنندگان بورژوازی آن پرت میکند و قانون کار مورد نظر خود را مبنای مبارزه برای مطالباتش قرار خواهد داد.
زنده باد زن، زندگی، آزادی.
