برگی از تاریخ برگرفته از: پیام نشریه صدای انقلاب ایران.
تقدیم به: خانواده ورزشکار جان باخته راحله سیاوشی.
شمس الدین – امانتی ۸ / ۱۰ / ۲۰۲۵
راحله سیاوشی ساکن نهاوند از توابع استان همدان روز پنجشنبە ١٠ مهر ماه ١٤٠٤، در سن ۲۶ سالگی توسط همسر خود با ضربات متعدد چاقو بە شدت مجروح شد و پس از دو روز در بیمارستان جان باخت، همسر وی به دلیل مخالفت با حضور راحله در اردوی ورزشی و ادامه فعالیت‌های ورزشی، اقدام به چنین جنایتی نمود و سپس خودکشی کرد.
زن در خانواده!
آیا تو همسر خوبی برای شوهرت خواهی بود؟
اینها و سوالاتی از این نوع سوالاتی هستند که جامعه از همان روز اولی که دختر فهمید دختر است از او میپرسند.
زن انسان درجه دوم – باید از همان لحظه ای که قادر به تفکر شد و فهمید که آن زن مادر است و آن یکی پدرش است باید این را هم بفهمد که خودش جنس فرو دست است و جایگاه از پیش تعیین شده ای در جامعه دارد. دختر از همان ابتدای کودکی با اسباب بازیهای ویژه خودش بازی میکند – قابلمه و وسایل آشپزی و عروسک در اختیارش گذاشته میشود، موی سرش را بلند میکنند و تزیینش میکنند و کم کمک، همانقدر که میتواند چیزی را حمل کند در کار خانگی دخیل و سهیم میکنند و نرم نرم به او می فهماند که دختر است تابع برادر بزرگ و پدر است. بالاخره روزی باید شوهر کند، باید آشپزی یاد بگیرد و بچه داری کند و با شوخی و جدی فحش ها نثار همسر آینده و شوهر میشود که: خر شده و دختر بی عرضه و کار نکنی را به همسری گرفته است.
در تاریخ بشر این نوع تربیت و آموزش تازگی ندارد در دوره بردگی فرزند برده ها همینطور آموزش میدیدند به آنها فهمانده میشد که برده هستند. صاحب دارند و وقتی سعادتمند می شوند که صاحب از آنها راضی باشد و یا اینکه صاحبی رئوف داشته باشند. به فرزند برده خوب فهمانده میشد که ملک مطلق به ارباب است و پدر و مادر برده باید فرزندانشان را برده تربیت میکردند.
زن اینطور آموزش میبیند و این مسئله را به عادت و اساس هستی او در جامعه و خانواده تبدیل میکند و تمام امکانات جامعه از مدرسه و تلویزیون و سینما و مطبوعات بورژوازی و خانواده و مسجد و کلیسا و غیره به این خدمت میکنند.
زن کارگر خانه است، زن بردگی خانگی است. نرخ دارد، خوب و بد دارد. سالم و مریض دارد، شوهر خریدار است و میتواند به اندازه ولع و سنگینی جیب، جنسی بهتر و یا بدتر بخرد و یا اصلا بجای یکی چهار تا داشته باشد و صدها صیغه …. . در جامعه بورژوایی زن با خانواده، معنا پیدا میکند. مرد بدون خانواده شخصیت دارد، کار میکند و دارای حقوق اجتماعی است اما زن نه!
زن و خانواده زن و وظیفه مادری و شوهرداری به هم گره خورده اند.
یک زن به اضافه یک مرد، خانواده را بوجود میاورد که این اولین و ساده ترین تشکل اجتماعی است تشکل اجتماعی برای تولید، در این واحد کوچک اجتماعی زن برده است و مرد مالک و مصرف کننده محصول کار او، زن بی حقوق است، باید برای حقوقش بجنگد و مرد در برابر او می ایستد. خانواده در جامعه بورژوازی سمبل نابرابری، بی عدالتی و ستمگری است، همانطور که کارگر و استثمار روزانه کار او محور تمام ستمگریهای اجتماعی در نظام سرمایه داری است، خانواده به عنوان اولین و ساده ترین تشکل اجتماعی سمبل این بی عدالتی اجتماعی است.
در خانواده فرزندان با حقوق تقدم نر بر ماده به پدر تعلق دارند، و پدر یکسان رهبری این اجتماع
کوچک را به عهده دارد، خانواده مملکت کوچکی است که در آن پادشاه است برده هست و حد و
ثغور جغرافیایی و مرز و قانون وجود دارد.
در تاریخ بارها – فریاد مساوات طلبی بورژواها را برای زن و مرد شنیده ایم، همین امروز بخش هایی از بورژوازی با پرچم آزادی زن به میدان بیایند آنها خواهان تساوی حقوق زن و مرد هستند، قانونی که بر منشور آن آزادی مالکیت خصوصی و آزادی استثمار نوشته شده، همان مساواتی که مرد کارگر و کارفرما به عنوان اشخاصی در برابر قانون دارند، این مساوات طلبی ظاهری دروغ و سطحی است. به همان اندازه که مساوات کارگر با کارفرما در برابر قانون دروغ و پوچ است.
اما طبقه کارگر خواهان برابری واقعی انسانها ست و خواهان لغو هر نوع بی حرمتی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انسان بر انسان است، خواهان لغو مالکیت خصوصی و کار مزدی است.
با لغو مالکیت خصوصی بر کارخانه ها و کارگاهها و تمام مراکز تولیدی خانواده هم لغو میشود و رابطه زن و مرد به رابطه ای تماما انسانی، آزاد و برابر تبدیل میشود.
زنان و مردان کارگر!
الغای ستمگری بر زنان، لغو بردگی خانگی و مطالبه حقوق برابر برای زنان در تمام عرصه های اجتماعی جزئی از مبارزه روزمره ماست. زنان در اولین گام باید مساوات کامل و بی چون و چرای حقوقی را کسب کنند و از تمام حقوق اجتماعی که مردان برخوردارند، برخوردار شوند.
ما هم خواهان مساوات واقعی زن و مرد و برابری تمام انسانها هستیم.
زنان روز و شب دوش بدوش مردان در مبارزه روزانه ما شریک و سهیم هستند و یکی از ارکان اصلی این مبارزه محسوب میشوند. زنان باید با حقوق برابر در جمع ها و محافل، در اتحادیه ها و شوراهای واقعی کارگری شریک و سهیم باشند.
زنان میتوانند حق تشکل، حق نشریه و حق دخالت گری در حیات طبقه کارگر را داشته باشند.
زنان کمونیست کارگر وظیفه ای گران بر عهده دارند. رفقا شما سازمانده و رهبر و پیشرو این مبارزه روزمره هستید در محلات و کارگاهها و کوره ها وکارخانه ها فعالانه برای حقوق برابر و مساوی با رفقای مردان بکوشید.
مردان کمونیست یارو یاور شما هستند و نیروی طبقه کارگر حامی شما در مبارزه بر حقتان است.
زنده باد برابری واقعی زن و مرد.
جهت اطلاع شما خوانندگان گرامی این برگ از تاریخ، راحله سیاوشی، قهرمان ۲۶ ساله ووشوی ایران، پس از مرگ مغزی با اهدای اعضای بدنش به بیماران نیازمند، زندگی دوباره‌ای بخشید.
راحه مادر یک کودک دوماه نیز بود.
زنده باد، زن، زندگی، آزادی.
