برگی از تاریخ تقدیم به: معلمان مبارز و مردم آزادیخواه در اعتراضات اخیر در رابطه با، احکام اخراج یا تعلیق معلمان کُردستان.
شمس الدین ـ امانتی
انجمن صنفی معلمان کُردستان روز چهارشنبه ۲۹ مرداد سال ۱۴۰۴ با انتشار بیانیه ای، از صدور احکام انضباطی و اخراج ۷ معلم در شهرستانهای سقز و دیواندره خبر داد، این انجمن تاکید کرده است که در روزهای گذشته نیز برای ۷ معلم و فعال صنفی در سنندج، احکام مشابهی صادر شده است که با واکنش های طیف گسترده ای از معلمان، بازنشستگان، تشکل های صنفی و حتی گروه های مردمی را در برگرفت که همگی بر لزوم توقف روند سرکوب تاکید کردند.
من در سال ۲۰۱۱ با مراجعه به تعدادی از رفقای پیشمرگ کومه له که در دوران قبل از قیام سال ۵۸ معلم بودند تقاضا کردم که تاریخ پروسه فعالیت خود در مدارس کُردستان را برایم بفرستند از جمله رفیق عطا خلقی پیشمرگ و کادر کومه له که یکی از بنیانگذاران کانون معلمان بود این پروسه را این چنین توضیح میدهند.
«در بحبوحه فعالیت هاى سياسى آن دوران، روزى جمعى از رفقا كه غير معلم و حتى يكى دو دانش آموز هم در میانمان بود، جمعی را گرد آورديم و به «تكيه و چمن» (گردش گاهى است در دامنه كوه آبيدر در شهر سنندج) رفتيم، بعد به شوخى اين جمع را كنفراس «تكيه و چمن» اسم گذاشته بوديم.
يكي از شركت كنندگان در اين جمع هشت نه نفره، رفيق وفا سهامى یکی از پيشمرگان كومه له بود كه در روستاي «محموه» در درگيرى با نيروهاى رژيم جمهوری اسلامی جان باخت.
آنجا سر خيلى چيزها و به ويژه تشكل هاي فرهنگي معلمان و دانش آموزان صحبت كرديم و قرار گذاشتيم كه اين موضوع را به ميان فرهنگيان ببريم. به همين منظور از طريق معلم هاى راديكال و خوشنام هر مدرسه براى ايجاد اين تشكل تبليغ مى شد. ما محفلى داشتيم كه با دو نام «معلمان مبارز » و «دانش آموزان مبارز» اعلاميه مى داديم كه علاوه بر تشويق معلمان و دانش آموزان به شركت در تظاهرات، آنها را هم تشويق به متشكل شدن در تشكل هاي فرهنگي مي كرديم.
هم زمان كو مه له اعلاميه هايش را تحت عنوان «هم ميهنان مبارز» انتشار مي داد كه خيلى ها فكر ميكردند كانال اين سه اعلاميه يكى است. چند روز بعد از تجمع ما در «تكيه و چمن» در حياط پشت «خانه معلم» كه مشرف به خيابان ششم بهمن بود تجمع كرديم. ابتدا بيست نفري مي شديم كه مرتب به تعدادمان افزوده مى شد. اول مظفر محمدى سر صحبت را باز كرد بعدش من نوشته اى خواندم كه مورد استقبال حاضرين قرار گرفت. بعد از اين جلسه بود كه عده اى از معلمان خوشنام به جمع ما پیوستند. به اين ترتيب يكى دو بار در خانه بعضى از معلم ها و گوشه سالن «خانه معلم» جلسات گرفته شد. به اين ترتيب نطفه شكل گيرى كانون معلمان سنندج كه به قبل از سال ٥٧ برميگردد شكل گرفت، و بالاخره كانون معلمان اعلام موجوديت كرد.
ما هيچ شرطى براى كانديد شدن در جمع رهبرى اين كانون نداشتيم، هر معلمى كه پيشينه بدى نداشت و جرأت مي كرد، مي توانست كانديد شود. حتى معلم مذهبى هم عضويت داشت. نمونه اش جبار آريانژاد بود كه بعد نماينده شوراى شهر سنندج هم شد.
اعلام موجوديت كانون معلمان با استقبال خوبی مواجه شد اگر چه تعدادی مستقيم درگير فعاليت ها نمى شدند، اما به گونه هايي حمايت مي كردند، اما چون ابتكار عمل فعاليت هاى معلمان و كانون دست چپ هاى شناخته شده بود، گاه گداری از سوى طرفداران مفتي زاده مزاحمت هایی صورت می گرفت.
كانون خيلى سريع در مدارس مطرح شد. الگويى هم بدست داد كه دانش آموزان نيز خودشان را جمع و جور كنند، البته در ادامه، تحرك دانش آموزان چشمگیرتر شد.
كانون از طريق اعضایش و از طريق معلمان ديگري كه فعال و پيگير بودند اما در تركيب اعضاي کانون نبودند، اما تأثيرات مثبتى بر معلمان و فضاى تربيتى و فرهنگى مدارس داشتند، ما از طريق كانون و دو تشكل «معلمان مبارز» و «دانش آموزان مبارز» در ارتباط با حوادث آن دوران و در حمايت از تظاهراتى كه شكل مى گرفتند موضعگيرى و حمايت مى كرديم.
نكته ديگري را به ياد دارم كه حاكي از حاكميت دوگانه دارد. خود من از سوى شوراى معلمان يكى از مدارس سنندج كه در «بردشت گرياشان» بود به عنوان نماينده مسلح اين شورا انتخاب شده بودم.
بعد از قیام کلاً ارگانهای توده ای و صنفی دخالتگر شدند. یاد دارم همان زمان چند نفری به اداره آموزش و پرورش شهر دیواندره رفتیم، رئیسش را عوض کرديم و بجاى او یکی از کارمندان قدیمی و خوشنام را به عنوان رئيس اين اداره انتخاب كرديم.
كانون معلمان سنندج با معلمان سقز و بانه در ارتباط بود، تا جایی که بیاد داشته باشم بعد از قیام هم كانون فعال بود. پس از شکست نیروهای رژیم اسلامی در كُردستان و عقب نشینی آنها که در تاریخ مبارزات مردم کُردستان به جنگ «سه ماه» معروف است، دوباره حاکمیت شهرهای کُردستان به دست نیروی پیشمرگ افتاد كه بعدا كانون و فعالين پيشرو در اين تشكل، در جمعيت مستقل معلمان مبارز كه به ابتكار کومه له شکل گرفت و مؤسسین اصلی آن اعضای کومه له بودند ادغام شدند.
اولین مجمع عمومی اين تشكل مستقل با شرکت ۵۲ نفر برگزار شد که بجز چند نفری همگی آنها کومه له بودند.»
