مطالب این بخش برگرفته از «تریبون زمانه» هستند. تریبون زمانه، آنچنان که در پیشانی آن آمده است، تریبونی است در اختیار شهروندان. همگان می‌توانند با رعایت اصول دموکراتیک درج شده در آیین‌نامه تریبون آثار خود را در آن انتشار دهند. زمانه مسئولیتی در قبال محتوای این مطلب ندارد.
فریدون تنکابنی یک از نامداران طنز معاصر ایران در صبح روز شنبه هفتم مهر ۱۴۰۳ در سن هشتاد و هفت سالگی در شهر کلن درگذشت.
فریدون تنکابنی در شمار بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران بود و در “شب‌های شعر انجمن گوته” از جمله گردانندگان آن. او به نسل دوم از نویسندگان ایران تعلق دارد که در دهه چهل نوشتن آغاز کرد. در رژیم خفقان آریامهری به زبان طنز اعتراض خویش را به نبود آزادی اندیشه و بیان اعلام داشت و در همین راستا برای نوشتن مجموعه طنز “یادداشت‌های شهر شلوغ” بازداشت و به شش ماه زندان محکوم شد. زندان اما او را از اعتراض بازنداشت. با انتشار کتاب “اندوه سترون بودن” دگربار بازداشت و این بار به دو سال حبس محکوم شد.
زندان برای تنکابنی “ممنوع‌القلم” شدن به همراه داشت. کتاب‌هایش امکان بازچاپ نیافتند و آن‌ها را از قفسه کتابخانه‌ها نیز برچیدند.
فریدون تنکابنی در سال ۱۳۵۸ به همراه عده‌ای از نویسندگان و هنرمندان “شورای نویسندگان و هنرمندان ایران” را بنیاد گذاشتند.
با یورش به نیروهای دگراندیش و پیگرد آنان، تنکابنی نیز به ناگزیر کشور را ترک گفت و ساکن شهر کلن شد. در همین سال‌ها با نقد گذشته خویش در رابطه با حزب توده ایران، از تمام فعالیت‌های حزبی نیز فاصله گرفت.
فریدون تنکابنی در تمامی سال‌های تبعید به زبان طنز و با جسارتی ناب، خمینی و دیگر سران رژیم را هزل می‌گوید. در این راه چنان پیش می‌تازد که در مطبوعات رژیم به عامل مزدور شرق و غرب و مزدبگیر آنان معرفی می‌شود.
در این سال‌ها او با نشریات گوناگون تبعیدی همراه بود و برای آنان طنز می‌نوشت. “آرش” چاپ پاریس، “شهروند” چاپ کانادا، کیهان لندن، “اصغرآقا”، “باران” و “آوای تبعید” از آن جمله‌اند. او در داستان و داستانک‌های طنز از پناهندگان و زندگی آنان، از جمهوری اسلامی و از تبعید نوشت. از او در این سال‌ها چهار مجموعه داستان و طنز منتشر شده است.
فریدون تنکابنی شش سال آخر عمر را در خانه سالمندان زندگی می‌کرد که دو سال آخر آن را در بیماری به سر می‌برد.
با مرگ فریدون تنکابنی ادبیات معاصر ایران یکی دیگر از بازماندگان نویسندگان دهه چهل خود را از دست داد. از او هیجده اثر به یادگار مانده است.
ما این فقدان را به جامعه ادبی ایران، به خانواده او و هم‌چنین تمامی دوستان و دوستدارانش تسلیت می‌گوییم.
Ad placeholder
اسامی امضا کنندگان و لینک این مطلب در تریبون زمانه
منبع: نشریه ادبی بانگ
