نزدیک به یک سال از جنگ دولت اسرائیل بر علیه حماس و مردم بیدفاع غزه می گذرد. تا کنون بیش از ۴۰ هزار نفر انسان بیدفاع از کودک و پیر و جوان کشته و بیش از ۱۲۰ هزار نفر مجروح شده اند. در تمام نوار غزه کمتر ساختمانی پیدا می شود که سرپا مانده باشد. ۷۰ درصد از منابع آب غزه به طور کامل نابوده شده است؛ ارتش اسرائیل آگاهانه .۵۵ هزار اصله درخت را در غزه ریشه‌کن کرده تا آثار حیات از این منطقه به طور کامل زدوده شود. حمله به کمپ‌های پناهندگان، هدف قراردادن بیمارستان‌ها، روزنامه‌نگاران و کارمندان سازمان ملل، حمله به مناطق امن و کشتار بی وقفه کودکان، تخریب ودزدیدن اموال آوارگان،گرسنگی دادن اجباری به جمعیت آواره غزه. نزدیک به دو ونیم ملیون نفر با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند و مرگ بر اثر گرسنگی و شایع شدن انواع بیماری ها در شرایط فقدان دارو و از کارافتادن بیمارستان ها در میان کودکان و سالمندان در حال فراگیر شدن است. همه اینها سیمای نسل کشی یک فاشیسم عریان را در پیش‌روی جهان قرار داده است. حمایت بی چون و چرای دولت آمریکا و دولت های غربی از جنایت های دولت و ارتش اسرائیل و کشتار دهها هزار انسان بیدفاع غیرنظامی، درجه پایبندی دورغین این کشورها به حقوق بشر و قوانین بین المللی را برملاء میسازد.
هم زمان با ادامه کشتار در غزه، ارتش اسرائیل حملات خود به عمق خاک لبنان را افزایش داده است. دولت اسرائیل پس از ویران سازی غزه، اکنون لبنان و ساحل غربی رود اردن را به عنوان جبهه های جدید جنگ هدف گرفته است. تلاش ها برای یافتن یک راه حل برای آتش بس، با مقاومت اسرائیل بویژه کارشکنی شخص نتانیاهو به جایی نرسیده است.
گسترش جنگ در سطح منطقه از نظر دست راستی های افراطی و جنایتکار جمع شده در کابینه اسرائیل راه حلی برای درآمدن از بن بست کنونیشان تلقی میشود. قبول هرگونه آتش از جانب نخست وزیر اسرائیل و کابینه اش به معنای شکست آنها در جنگ غزه خواهد بود.
تداوم این جنگ کل منطقه خاورمیانه را تحت تاثیر قرار داده است بطوریکه احتمال شعله ور شدن یک جنگ منطقه ای ویرانگر و خانمان سوز را که یک پای آن جمهوری اسلامی ایران خواهد بود، نباید از نظر دور داشت.
دولت بنیامین نتانیاهو از یک سو به دلیل نگرانی از شرایطی که بعد از پایان جنگ در غزه از لحاظ موقعیت شخصی با آن روبرو خواهد شد و از سوی دیگر به دلیل فشارهائی که از سوی ائتلافی راست افراطی که دولتش را تشکیل می دهد، نمی تواند و نمی خواهد به جنگ غزه خاتمه دهد. در عین حال آنچه که که در میدان نبرد واقعی رویداده است، علیرغم کشتار بیرحمانه بیش از ۴۰ هزار کودک و زن و مرد و پیرو جوان نتوانسته است سازمان حماس را از بین ببرد. این در حالی است که موج نیرومندی از مخالفت در داخل اسرائیل با ادامه جنگ و سیاستهای این دولت در داخل و خارج به حرکت در آمده است.
در چنین شرایطی که دولت ناتانیاهو به هر وسیله ای متوسل می شود تا دامنه جنگ را به ساحل غربی رود اردن و منطقه تحت حاکمیت دولت خودمختار فلسطین و نیز جنگ با حزب الله در جنوب لبنان بکشاند. در ادامه این ساست ماجراجویانه ناتانیاهو امیدوار است که به هر نحو که شده پای دولت آمریکا را به در گیری با جمهوری اسلامی ولو محدود هم که شده است باز کند.
در چنین شرایطی حمایت از حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین و همدردی با رنج ها و مرارت های این مردم، از وظایف تعطیل ناپذیر ماست. همچنان که مبارزه علیه فاشیسم مذهبی در هر لباسی، از وظایف تعطیل ناپذیر ما محسوب می شود. همه آنها که به بهانه مبارزه با جمهوری اسلامی در کنار اسرائیل قرار می گیرند و یا در برابر اقدامات دولت اسرائیل در نسل کشی تمام عیار مردم فلسطین و اشغال سرزمین های آنها مُهر سکوت بر لب می زنند، به حقوق بشر، اخلاقیات، انسانیت و همه ارزش های آزادیخواهانه، برابری طلبانه و رهایی بخش پشت می کنند. همه آنهایی که به بهانه مبارزه با جنایات اسرائیل و حامیان غربی اش مهر سکوت در برابر جنایات و ماجراجویی های رژیم اسلامی بر لب می زنند نیز دقیقا به همان ارزش های که برشمردیم، پشت می کنند. دفاع از همبستگی بین المللی میان کارگران، زحمتکشان و توده های مردم در منطقه و در سراسر جهان از وظایف همیشگی ماست. آتش جنگ های منطقه ای بیش از همه به چشم زحمتکشان خواهد رفت. با تمام قوا علیه گسترش جنگ و جنگ افروزی ها بایستیم.
