مثل آنها بودن

رویا و کابوس از یک جنس است، اما تنها رویایی که برای ما مقدر شده کابوس توسعه ای است که زندگی را خوار می شمارد و دلبسته داشتن و مصرف است. وعده سیاستمداران، عقلانیت فن سالاران و تخیل کسانی که به حال خود رها شده اند، این است که جهان سوم جهان اول خواهد شد و اگر آنچه که به آن دستور داده می شود را بی چون و چرا و به خوبی انجام دهد، ثروتمند، آموزش یافته، سعدتمند و خوشحال خواهد بود. برخورداری از سعادت، پاداشی برای رهایی از گرسنگی کسانی خواهد بود که در فصل اخر سریال تلویزیونی ماقبل تاریخی «می (…)

–
مقالات نوعی نگاه شماره ۱۹۵- « از غیر متعهدها تا «بریکس»، آیا «جنوب» وجود دارد؟»