بخش حقوق
اذیت و آزار بازداشت‌شدگان و خانواده‌های آنها در ایران از سوی نهادهای امنیتی کماکان ادامه دارد.
پس از اعتراضات سراسری سال گذشته شماری از بازداشت‌شدگان در زندان‌های ایران هم‌چنان علیرغم گذشت ماه‌ها در بازداشت و بلاتکلیفی به‌سر می‌برند و پرونده‌های آنها با فشار دستگاه‌های امنیتی مواجه شده است.
محسن احمدپور، بهروز سلحشور، رسول بداغی، وحید عباسی، رضا عرب‌پور، صادق قاسمی و اسماعیل موسوی نظری، هفت تن از شهروندان بازداشت شده در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در ایذه، با گذشت ۱۵ ماه از زمان دستگیری، کماکان در زندان شیبان اهواز به صورت بلاتکلیف به‌سر می‌برند.
حسین صالحی، زندانی گمنام در زندان شیبان اهواز که مورد تعرض جنسی قرار گرفت
حسین علی حاتمی، وکیل مدافع این هفت معترض بازداشت‌شده به هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر گقت: «محسن احمدپور، بهروز سلحشور، رسول بداغی، وحید عباسی، رضا عرب پور، صادق قاسمی و اسماعیل موسوی نظری در زندان شیبان اهواز بسر می‌برند. پس از اعتراضات متعدد و ارسال لوایح مکرر، قرار بازداشت همه موکلین به جز رضا عرب‌پور به وثیقه تبدیل شد. شعبه چهارم دادگاه انقلاب اهواز علیرغم صدور قرار وثیقه، از تودیع وثیقه جهت آزادی موقت این شهروندان خودداری می‌کند.»
هرانا هم‌چنین از قول یک منبع آگاه دیگر در رابطه با پرونده این بازداشت‌شدگان نوشت: «دلیل عدم رسیدگی مناسب به پرونده آنها، دخالت نهادهای امنیتی و خارج از دستگاه قضا است. امری که منجر به تداوم بازاشت طولانی مدت هفت شهروند مذکور شده است.» بهمن بهمنی، محسن احمدپور، بهروز سلحشور، رسول بداغی، وحید عباسی، رضا عرب پور، صادق قاسمی و اسماعیل موسوی نظری آبان ۱۴۰۱ به دستور بازپرس پرونده از سوی ماموران اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و پس اتمام مراحل بازپرسی، به زندان شیبان اهواز منتقل شدند.
چند ماه بعد کیفرخواست پرونده این شهروندان با اتهاماتی از قبیل «محاربه، افساد فی الارض، تشکیل گروه باغی و…» به شعبه چهارم دادگاه انقلاب اهواز ارجاع داده شد.
طرح اتهاماتی از قبیل «محاربه و افساد فی الارض» می‌تواند به صدور حکم اعدام برای متهمان منجر شود
از میان این افراد، بهمن بهمنی ۱۵ آبان سال جاری با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان شیبان اهواز آزاد شد.
تداوم بازداشت و بلاتکلیفی شهروندان و بی‌خبری از وضعیت و مکان نگهداری بازداشت‌شدگان همواره ابزاری جهت سرکوب، اذیت و آزار و فشار بر خانواده‌ها از سوی حکومت ایران بوده است.
