بخش کارگری
شرکت‌های تولیدکننده کالاهای لوکس دیور و آرمانی تحت تعقیب دادستان‌های ایتالیایی قرار گرفته‌اند.
بر اساس تحقیقات دادستان‌های ایتالیایی از شرکت‌های پیمانکار دیور و آرمانی مشخص شده است که صاحبان سرمایه این مارک‌های معروف با استثمار شدید کارگران جهت کاهش هر چه بیشتر هزینه‌ها، برای کیف‌های لوکس زیر ۱۰۰ دلار پرداخت می‌کنند و داخل مغازه‌هایشان کیف‌ها را چند هزار دلار می‌فروشند.
بر اساس مدارکی که «رویترز» به آنها دست یافته، دیور ــ بخشی از شرکت چندملیتی خوشه‌ای LVHM، بزرگترین تولیدکننده کالاهای لوکس جهان ــ به یک سازنده‌ی کیف برای هر کیف ۵۷ دلار (بدون درنظر گرفتن هزینه‌ی ماده‌ی خام مثل چرم) پرداخت کرده و همان کیف را به عنوان کیف لوکس در مغازه‌هایش به قیمت دو هزار و ۷۸۰ دلار فروخته است.
دادستان‌های ایتالیایی در پرونده نوشته اند که دیور «تمهیدات مناسب برای بررسی شرایط کاری یا ظرفیت‌های فنی شرکت‌های پیمانکار اتخاذ نکرده است».
بر اساس تحقیقات، کارگران در شرکت تولیدکننده کیف برای دیور در همان محل کار می‌خوابند تا دائما و بدون وقفه کار تولید کیف ادامه یابد. کار در کارخانه روزهای تعطیل و شب‌ها ادامه داشته است.
به علاوه، مدیران کارخانه تجهیزات ایمن‌سازی کار را از دستگاه‌های چسب‌زنی و واکس‌زنی برداشته اند تا سرعت کار کارگران با این دستگاه‌ها را افزایش دهند.
این شرکت‌های تولیدکننده در تملک صاحبان چینی هستند.
آرمانی، دیگر مارک معروف کالاهای لوکس هم رویه‌ی مشابهی داشته است. بر اساس تحقیقات بازرس‌های ایتالیایی، آرمانی برای کیفی که در مغازه‌هایش یک هزار و ۹۰۰ دلار قیمت گذاشته، تنها ۹۹ دلار به سازنده می‌داده است.
دادستان‌ها نوشته‌اند که نقض قوانین کاری برای کاهش هزینه تولید، کاری است که تمام غول‌های دنیای کالاهای لوکس انجام می‌دهند تا سودشان را افزایش دهند. در سندهای دادگاه آمده:
این رویه‌ای استثنایی یا گاه‌به‌گاه نیست که تنها به یک مورد مشخص در روند تولید بازگردد، بلکه یک شیوه‌ی ساخت عمومیت‌یافته و تثبیت‌شده است.
کاهش هزینه تولید به واسطه‌ی استثمار کارگران به سود عظیمی برای صاحبان ابرشرکت‌های کالاهای لوکس راه برده است. برنارد آرنو، مدیرعامل اجرایی LVHM سومین فرد ثروتمند در سرتاسر جهان است و دخترش دلفین هم مدیرعامل اجرایی دیور، از ابرشرکت‌های زیرمجموعه‌ی LVHM است.
