47
در پراتو، دژ پیشین کمونیسم ایتالیا، در حدود کیلومتری شمال فلورانس، یک جامعه مهاجر آسیایی سال ها است که خوب یا بد، صنعت سری دوزی لباس را از ۳ دهه پیش اداره می کند. اکنون این کار، با یاری کسانی که از دیگر کشورهای آسیا یا آفریقا آمده اند انجام می شود. سی سال است که ساکنان این شهر صنعتی توسکان بخشی از منظر آن هستند. آنها در آنجا کارخانه های نساجی فرسوده و کهنه را خریده و به تولید و دوخت لباس می پردازند. مقامات تعداد آنها را ۳۱ هزار تن برآورد می کنند، که یک چهارم آنها فاقد مدارک اقامتی (…)
–
مقالات نوعی نگاه شماره ۱۹۴- « مهاجرت: وهم ها، رودررویی ها، استفاده های ابزاری»
