بیست و پنجم نوامبر، یادآور ایستادگی زنان در سراسر جهان در برابر ستم، تبعیض و خشونتی است ریشه های عمیق در تاریخ بشر دارد و نظام سرمایه داری عصر به سهم خود مصبب و نیز عامل بقای آن است. این روز، صدای مشترک میلیون‌ها زن است که علیه خشونتی که بر بدن، زندگی و آزادی‌شان تحمیل می‌شود، برخاسته‌اند.
جهان امروز زیر فشار سیاست‌های سرکوبگرانه، جنگ‌ها، بنیادگرایی مذهبی و بحران‌های اقتصادی، بیش از هر زمان دیگری خشونت علیه زنان را تشدید کرده است. خشونتی که بخشی از کارکرد مردسالاری است و سرمایه داری به عنوان یک نظام اقتصادی و اجتماعی از آن بهرمند می شود.
خشونت خانگی یکی از گسترده‌ترین اشکال خشونت علیه زنان است. از تحقیر و تهدید، محدود کردن زنان در تحصیل و کار، وابستگی اقتصادی اجباری، ازدواج کودکان، قتل‌های ناموسی، تا تجاوز در خانواده و خودسوزی و خودکشیِ ناشی از استیصال. این چرخه، محصول مستقیم مناسباتی است که مرد را به قدرت مسلط و زن را به تابعیت وادار می‌کنند.
در کنار خشونت خانگی، زنان همواره زیر تیغ خشونت دولتی نیز قرار دارند: حجاب اجباری، کنترل بدن و پوشش، جداسازی جنسیتی، سرکوب فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، بازداشت، شکنجه و مجازات‌های ضدانسانی. قوانین مردسالار و دستگاه قضایی زن‌ستیز این خشونت‌ها را نه‌تنها مهار نمی‌کنند بلکه به آن مشروعیت می‌بخشند.
از اینرو مبارزه با خشونت علیه زنان، نبردی سیاسی، اجتماعی و ریشه‌ای است علیه تمام بنیادهایی که ستم بر زنان را ممکن و ماندگار می‌کنند. اما این مبارزه هنگامی به نتیجه می‌رسد که أولا، سازمان یافته باشد و دوما، با دیگر جنبش‌های آزادی‌خواهانه، ضد استبدادی و ضد استثماری پیوند بخورد.
در ایران، جنبش زنان طی سال‌های اخیر با قدرتی بی‌سابقه به صحنه آمده است. از خیزش‌های ۹۶ و ۹۸ تا جنبش «زن، زندگی، آزادی»، زنان پیشگام‌ترین نیروی مقاومت در برابر استبداد حاکم بوده‌اند و نشان داده‌اند که خواست آزادی و برابری در لعماق جامعه ریشه دارد. علی‌رغم تمام سرکوب‌ها، زنان و بویژه نسل جوان همچنان بر ادامه مبارزه برای رهایی پای می‌فشارند و مسیر این نبرد را رادیکال‌تر و آگاهانه‌تر پیش می‌برند.
کردستان یکی از نمونه های درخشان مبارزات زنانی پیشرو و رزمنده ای است که با نثار جان در میدانهای نبرد پیشمرگانه و با مقاومت تا پای جان در زندانها، به توده زنان این منطقه در مبارزه با خشونت و مرد سالاری و سنتها و قوانین ارتجاعی اعتماد به نفسی دادند که در خیزش انقلابی ژینا به باشکوه ترین شکل در مقیاس توده ای جلوه گر شد.
ما در این روز جهانی، ضمن ادای احترام به زنانی که در این راه جان باخته‌اند یا زیر شکنجه و حبس رژیم جمهوری اسلامی قرار دارند، بر ضرورت ایجاد یک مبارزهٔ متحد، سازمان‌یافته و پیگیر علیه تمام اشکال خشونت تأکید می‌کنیم. ما تأکید می‌کنیم که مبارزه با خشونت علیه زنان، تنها مسئولیت زنان نیست؛ این مبارزه نیازمند همراهی و مسئولیت‌پذیری همه مردان و زنان آزادیخواه و برابری طلب است. سکوت در برابر خشونت علیه زنان، به معنای تأیید و تداوم آن است.
ما بر این باوریم که رهایی واقعی زنان تنها در جامعه‌ای آزاد و برابر ، با تلاش مشترک همه نیروهای آزادیخواه و همه ستمدیدگان این جامعه قابل تحقق است.
زنده باد انقلاب «زن، زندگی، آزادی»
کمیته زنان کومه‌له
(سازمان کردستان حزب کمونیست ایران)
